The PUPPET Has Cut His Strings - Elvis Costello, The Roots

They pulled the stars down one by one

Hauled up the moon to shine upon

A velvet curtain rising

Now her puppet has cut his strings

The footlights glare

The trumpets blare

Why is your face drawn on so glum, old chum

Paintbrush dragging on a drum

The rim shot on the punch line that you fumbled

The crowd went home and left you

For dead

My old wooden head

Took the thimble and the thread

Choked back tears like a cymbal

The breath is slow and shallow too

The sky is bright Venetian blue

The cardboard sun is all ablaze

The air is painted Clifford Brown

Caressing «Yesterdays»

The steady gaze of your glass eye

Head in a basket smiling still

Free of will, free of wisdom

Can’t feel my fingers anymore

Can’t raise my hand and ask for more

Dance my doll across the floor

Or fire a flag from a pistol

(«Bang»)

They pulled the stars down one by one

Hauled up the moon to wish upon

The puppet finally cut his strings

And free at last from earthly things

He’s dancing on the ceiling

With a showgirl in a feather dress

Time is meaningless

We carried you on buckled limbs

Through mournful airs and martyrs hymns

Then one blue and one more yellow pill

One keeps you quiet

One keeps you still

You sang «The Way You Looked Tonight»

Your voice is ringing true and clear

Then you wore them down like candlelight

And in the darkness

You’d best beware

And in the darkness

You’d best beware

You’d best beware

You’d best beware

I used to love him

When I used to care

Canopy

Satin trim

Slowly closing

The puppet has cut his strings

Ze trokken de sterren één voor één naar beneden

Naar de maan gesleept om op te schijnen

Een fluwelen gordijn dat omhoog gaat

Nu heeft haar pop zijn snaren doorgesneden

De voetlichten schitteren

De trompetten schalden

Waarom is je gezicht zo somber, oude vriend?

Penseel slepen op een trommel

De rimshot op de clou die je hebt uitgeprobeerd

De menigte ging naar huis en verliet je

voor dood

Mijn oude houten hoofd

Nam de vingerhoed en de draad

Tranen gesmoord als een cimbaal

De adem is ook traag en oppervlakkig

De lucht is helder Venetiaans blauw

De kartonnen zon staat helemaal in vuur en vlam

De lucht is Clifford Brown geschilderd

"Gisteren" strelen

De vaste blik van je glazen oog

Ga nog steeds lachend in een mand

Vrij van wil, vrij van wijsheid

Ik kan mijn vingers niet meer voelen

Ik kan mijn hand niet opsteken en om meer vragen

Dans mijn pop over de vloer

Of vuur een vlag af met een pistool

("Knal")

Ze trokken de sterren één voor één naar beneden

De maan omhoog gesleept om naar te wensen

De pop heeft eindelijk zijn snaren doorgesneden

En eindelijk vrij van aardse dingen

Hij danst op het plafond

Met een showgirl in een verenjurk

Tijd is zinloos

We droegen je op verbogen ledematen

Door treurige luchten en martelaren hymnes

Dan nog een blauwe en nog een gele pil

Eentje houdt je stil

Eentje houdt je stil

Je zong "The Way You Looked Tonight"

Je stem klinkt echt en duidelijk

Toen droeg je ze als kaarslicht

En in de duisternis

Je kunt maar beter oppassen

En in de duisternis

Je kunt maar beter oppassen

Je kunt maar beter oppassen

Je kunt maar beter oppassen

Ik hield van hem

Toen ik er om gaf

Overkapping

Satijnen rand

Langzaam sluitend

De pop heeft zijn snaren doorgesneden