Live Like Horses - Elton John, Luciano Pavarotti

I can’t control this flesh and blood

That’s wrapped around my bones

It moves beneath me like a river

Into the great unknown

I stepped onto the moving stairs

Before I could tie my shoes

Pried a harp out the fingers of a renegade

Who lived and died the blues

And his promise made was never clear

It just carved itself in me All I saw was frost inside my head

On the night he said to me Someday we’ll live like horses

Free rein from your old iron fences

There’s more ways than one to regain your senses

Break out the stalls and we’ll live like horses

We’re the victims of the heartbreak

That kept us short of breath

Trapped above these bloodless streets

Without a safety net

I stood in line to join the trial

One more customer of fate

Claimed a spoke in the wheel of the wagon train

On the road to the golden gate

On the flat cracked desert I jumped ship

It just made sense to me

I’ve spent too long in the belly of the beast

And now I shall be free

Luciano Pavarotti:

I can’t control this flesh and blood

That’s wrapped around my bones

It moves beneath me like a river

Into the great unknown

I stepped onto the moving stairs

Before I could tie my shoes

Pried a harp out the fingers of a renegade

Who lived and died the blues

La promessa non fu chiara

S’erra solo impressa in me Vidi solo il gelo dentro me Quella notte dise a me Vivrem comme cavalli

Liberi dai recinti di ferro

Che piu non voglio

Rinnegare i sensi

Su dai fuggiam

Vivrem comme cavalli

We’re the victims of the heartbreak

That kept us short of breath

Trapped above these bloodless streets

Without a safety net

I stood in line to join the trial One more customer of fate

Claimed a spoke in the wheel of the wagon train

On the road to the golden gate

Nel deserto la nave abbandonai

Per me aveva senso

Son stato troppo tempo nella bestia

Ed ora saro libero

Someday We’ll live like horses

Free reign from your old iron fences

There’s more ways than one to regain your senses

Break out the stalls and we’ll live like horses

Someday

Liberi dai ricenti di ferro

Che piu non voglio

Rinnegare i sensi

Su dai fuggiam

Vivrem comme cavalli

Ik heb geen controle over dit vlees en bloed

Dat zit om mijn botten gewikkeld

Het beweegt onder me door als een rivier

In het grote onbekende

Ik stapte op de roltrap

Voordat ik mijn schoenen kon strikken

Pried een harp uit de vingers van een afvallige

Wie leefde en stierf de blues

En zijn belofte was nooit duidelijk

Het sneed zichzelf gewoon in me. Alles wat ik zag was ijs in mijn hoofd

Op de avond dat hij tegen me zei Op een dag zullen we leven als paarden

Vrije teugel van je oude ijzeren hekken

Er zijn meer manieren dan één om je zintuigen te hervinden

Breek de kraampjes uit en we zullen leven als paarden

Wij zijn de slachtoffers van het liefdesverdriet

Dat hield ons kortademig

Gevangen boven deze bloedeloze straten

Zonder vangnet

Ik stond in de rij om mee te doen aan de proefperiode

Nog een klant van het lot

Beweerde een spaak in het wiel van de wagentrein

Op weg naar de gouden poort

Op de vlakke, gebarsten woestijn ben ik van het schip gesprongen

Het was gewoon logisch voor mij

Ik heb te lang in de buik van het beest gezeten

En nu zal ik vrij zijn

Luciano Pavarotti:

Ik heb geen controle over dit vlees en bloed

Dat zit om mijn botten gewikkeld

Het beweegt onder me door als een rivier

In het grote onbekende

Ik stapte op de roltrap

Voordat ik mijn schoenen kon strikken

Pried een harp uit de vingers van een afvallige

Wie leefde en stierf de blues

La promessa non fu chiara

S'erra solo impressiona in me Vidi solo il gelo dentro me Quella notte dise a me Vivrem comme cavalli

Liberi dai recinti di ferro

Che piu non voglio

Rinnegare i sensi

Su dai fuggiam

Vivrem comme cavalli

Wij zijn de slachtoffers van het liefdesverdriet

Dat hield ons kortademig

Gevangen boven deze bloedeloze straten

Zonder vangnet

Ik stond in de rij om mee te doen aan de proef Nog een klant van het lot

Beweerde een spaak in het wiel van de wagentrein

Op weg naar de gouden poort

Nel deserto la abbandonai

Per me aveva senso

Son stato troppo tempo nella bestia

Ed ora saro libero

Op een dag zullen we leven als paarden

Vrij regeren vanaf je oude ijzeren hekken

Er zijn meer manieren dan één om je zintuigen te hervinden

Breek de kraampjes uit en we zullen leven als paarden

ooit

Liberi dai ricenti di ferro

Che piu non voglio

Rinnegare i sensi

Su dai fuggiam

Vivrem comme cavalli