An Silvia D891 - Elisabeth Schwarzkopf, Edwin Fischer, Франц Шуберт

Was ist Silvia, saget an

Daß sie die weite Flur preist?

Schön und zart seh' ich sie nah’n

Auf Himmels Gunst und Spur weist

Daß ihr Alles unterthan

Ist sie schön und gut dazu?

Reiz labt wie milde Kindheit;

Ihrem Aug' eilt Amor zu

Dort heilt er seine Blindheit

Und verweilt in süßer Ruh

Darum Silvia tön', o Sang

Der holden Silvia Ehren;

Jeden Reiz besiegt sie lang

Den Erde kann gewähren:

Kränze ihr und Saitenklang!

Wat is Silvia, zeg maar?

Dat ze de weidse velden prijst?

Ik zie haar van dichtbij, mooi en teder

Wijst naar de gunst en het spoor van de hemel

Dat alles aan haar onderworpen is

Is ze er mooi en goed in?

Charme verfrist als een milde kindertijd;

Cupido rent naar haar oog

Daar geneest hij zijn blindheid

En verblijf in zoete rust

Daarom Silvia tön, o Sang

Eer de mooie Silvia;

Ze overwint lang elke stimulus

De aarde kan schenken:

Kransen gij en strijkers klinken!