Dead Arms & Dead Legs - Eliot Sumner

I occupy these feet with these dead arms and these dead legs

The brambles catch and tighten and they pull me into bed

This is no retaliation — this is the universe

I imagine myself walking here 5 million years before…

I’m so intrigued by this one — it’s sharp around the sides

There’s a danger to your loving, and my loves been compromised

I have been out walking with these Dead Arms & Dead Legs

And the mysteries of the universe are patterned in my head

The terrain becomes unbearable — too steep to stick your heel

I imagine myself here again in 50 million years

I run to the left… I run to the right

And all my fears become a life

And what is left… and who are you in the end?

I demonstrate my actions in the grace of your defeat

And all things that were left unsaid internally repeat

And the pain becomes tyrannical — 400 tonnes of shame

As I walk into a perfect storm again

I take the burden on myself

I run to the left… I run to the right

And all my fears become a life

And what is left… and who are you in the end?

I’ve entertained their feeling maybe once but never twice

And you feel the world is ending, nothing else can suffice

If it fills that void you bear, if that something wasn’t free

How can I begin to blame you, you are the prisoner in me?

So I run to the left… I run to the right

And all my fears are so alive

And what is left… and who are you in the end?

I run to the left… I run to the right

And all my fears are so alive

And what is left… and who are we in the end?

Ik beleg deze voeten met deze dode armen en deze dode benen

De braamstruiken vangen en spannen zich en ze trekken me in bed

Dit is geen vergelding, dit is het universum

Ik stel me voor dat ik hier 5 miljoen jaar eerder loop...

Ik ben zo geïntrigeerd door deze - hij is scherp aan de zijkanten

Er is een gevaar voor uw liefde, en mijn liefdes zijn gecompromitteerd

Ik ben aan het wandelen met deze Dead Arms & Dead Legs

En de mysteries van het universum zijn gevormd in mijn hoofd

Het terrein wordt ondraaglijk — te steil om met je hielen te blijven hangen

Ik stel me hier weer voor over 50 miljoen jaar

Ik ren naar links... Ik ren naar rechts

En al mijn angsten worden een leven

En wat blijft er over... en wie ben jij uiteindelijk?

Ik demonstreer mijn acties in de gratie van uw nederlaag

En alle dingen die intern onuitgesproken bleven herhalen

En de pijn wordt tiranniek - 400 ton schaamte

Terwijl ik weer in een perfecte storm loop

Ik neem de last op mezelf

Ik ren naar links... Ik ren naar rechts

En al mijn angsten worden een leven

En wat blijft er over... en wie ben jij uiteindelijk?

Ik heb hun gevoel misschien één keer vermaakt, maar nooit twee keer

En je voelt dat de wereld vergaat, niets anders kan volstaan

Als het die leegte vult die je draagt, als dat iets niet gratis was

Hoe kan ik beginnen u de schuld te geven, u bent de gevangene in mij?

Dus ik ren naar links... ik ren naar rechts

En al mijn angsten zijn zo levend

En wat blijft er over... en wie ben jij uiteindelijk?

Ik ren naar links... Ik ren naar rechts

En al mijn angsten zijn zo levend

En wat blijft er over... en wie zijn we uiteindelijk?