Bleed for the Artist - Electric Six

Ninety-nine rooms in the Pharaoh’s tombs

He was young and hungry king

He spent a lot of time in his room, staring at the moon

And he loved to hear the young girls sing

Remember as you bleed for the artist

He only goes the hardest way

And as you plead for him to start this

You live to hear the artist to say:

I love you!

So let the criticism start

And blow that poison dart

You never disrespect

The artist or his art

It’s such a tender heart

The one that creates the art

Sixty-nine dudes just to get you in the mood

I got some issues with your style, girl

If my desires do intrude this pleasant interlude

I’ll probably stay here a little while, girl

And now you bleed for the artist

Though it might not be the smartest play

And as you try to tear apart this

You live to hear the artist say:

I love you!

So let the nihilism start

And read a little Sartre

You never deselect

The artist or his art

It’s such a wild heart

The one that bleeds the art

Descend these scales of hollow coarse tressed girls of angels on my heart

Statues of males and Christs adorn, but begs the question «Is this art?»

Hey, bleed for the artist

He only goes the hardest way

And as you plead for him to start this

You live to hear the artist say:

That’s right!

So throw your items in the cart

And burn the Super Mart

You can never separate

The artist from the art

What finally stopped my heart

Where to start?

Where to start?

Where to start?

We are the young and hungry patrons of the arts

We are the young and hungry patrons of the arts

What finally stopped my heart

What finally stopped my heart

Goo, goo, goo, goo, goo, goo

Spoken: I thought… is that the end of the song?

Negenennegentig kamers in de graven van de farao

Hij was een jonge en hongerige koning

Hij bracht veel tijd door in zijn kamer, starend naar de maan

En hij hield ervan om de jonge meisjes te horen zingen

Onthoud terwijl je bloedt voor de artiest

Hij gaat alleen de moeilijkste weg

En terwijl je hem smeekt om hiermee te beginnen

Je leeft om de artiest te horen zeggen:

Ik houd van jou!

Dus laat de kritiek maar beginnen

En blaas die giftige pijl

Je respecteert nooit

De kunstenaar of zijn kunst

Het is zo'n teder hart

Degene die de kunst maakt

Negenenzestig kerels om je in de stemming te brengen

Ik heb wat problemen met je stijl, meid

Als mijn verlangens dit aangename intermezzo binnendringen

Ik blijf waarschijnlijk nog even hier, meid

En nu bloed je voor de artiest

Hoewel het misschien niet het slimste spel is

En terwijl je dit uit elkaar probeert te halen

Je leeft om de artiest te horen zeggen:

Ik houd van jou!

Dus laat het nihilisme maar beginnen

En lees een beetje Sartre

Je deselecteert nooit

De kunstenaar of zijn kunst

Het is zo'n wild hart

Degene die de kunst doet bloeden

Daal deze schalen van holle grof gelokte meisjes van engelen op mijn hart

Standbeelden van mannen en Christus sieren, maar roept de vraag op «Is dit kunst?»

Hey, bloeden voor de artiest

Hij gaat alleen de moeilijkste weg

En terwijl je hem smeekt om hiermee te beginnen

Je leeft om de artiest te horen zeggen:

Dat klopt!

Dus gooi je artikelen in de winkelwagen

En verbrand de Super Mart

Je kunt nooit scheiden

De kunstenaar van de kunst

Waar mijn hart uiteindelijk van stopte

Waar te beginnen?

Waar te beginnen?

Waar te beginnen?

Wij zijn de jonge en hongerige beschermheren van de kunsten

Wij zijn de jonge en hongerige beschermheren van de kunsten

Waar mijn hart uiteindelijk van stopte

Waar mijn hart uiteindelijk van stopte

Goe, goo, goo, goo, goo, goo

Gesproken: Ik dacht... is dat het einde van het nummer?