Í Gøtu ein dag - Eivør

In Gøtu geschah

eines Tages ein Wunder, wie niemals zuvor:

Es lärmte wie Hagel — doch der Himmel war klar,

Man dachte, der Sturm tobt — nur: es rührt sich kein Haar,

Die Klippen zerbarsten, als der Blitz sie dann traf.

Ganz Gøta war baff.

Ganz Gøta war baff.

Ein Wunder geschah

In der Tróndargjógv unter der Borðoyarlíð

Liegt Tróndur und reckt sich, er spannt sich so fest,

Dass der Trøllkonufinger in die Steilküste bricht.

Selbst Kellingin stürzte, und sie stand dort ganz fest,

Und Risin hat Gicht.

Und Risin hat Gicht.

Jetzt wachte er auf

Der Alte der Grotte und wagte einen Schritt.

Aber schwer war der Körper, die Beine noch schwach.

Doch was machte Tróndur, als die Kraft ihn verließ?

Er verhexte Geyti, der in seinem Grab schlief.

Und Geyti stand auf.

Und Geyti stand auf.

Sie grüßten sich so:

«So hör doch, mein Ärmster, ich brauche Bescheid.

Ich schlief hier so lange, ich sag zu dir, Neffe,

Ich weiß nicht, wie steht es um Föroyar bloß heut.

Trifft sich das Thing noch, werden Steuern bezahlt?

Das wüßte ich gern.

Das wüßte ich gern.»

Nach einiger Zeit

Kam Geyti dann wieder zur Borðoyarlíð:

«Ja, viel gibt’s da draußen, sie lesen ein Buch

über Sigmund und dich und über Heilbutt und Dorsch.

Im Zaubern ist aber jeder Färinger nun

Viel besser als du.

Viel besser als du.

Sie segeln bei Flaute,

Sie rudern und brauchen keine Riemen dafür

Sie sprechen von Gøtu bis südlich nach Vág,

Von Föroyar nach Shetland ein Ankertau lag,

Am Tag als der Papst starb, im fernen Rom,

Da wussten sie’s schon.

Da wussten sie’s schon.

Doch die Leute sind klein,

Und die Frauen sind ganz mager im Hüftbereich.

Auf dem Kopf tragen sie Hüte mit Federn und Gras,

Und ich sah einen Mann, der las mit nem Glas.

Die Stirnen der Männer sind hoch, das konnte ich sehn —

von hinten schon sehen.

von hinten schon sehen.

Und alle zahlen Steuern,

Der Met ist verboten — ja es ist so wahr.

Das Meiste der Erde — es ging an den Staat" —

Da seufzte Tróndur: «Dann wieder ins Grab!

-

Doch was macht das Thing jetzt?

Nun glotz nicht so doof!»

«Na, die hökern mit Torf!

Na, die hökern mit Torf!»

Gebeurde in Götu

op een dag een wonder als nooit tevoren:

Het was lawaaierig als hagel - maar de lucht was helder,

Men dacht dat de storm woedde - alleen: er beweegt geen haar,

De kliffen versplinterden toen de bliksem hen trof.

Heel Gøta was verbijsterd.

Heel Gøta was verbijsterd.

Er is een wonder gebeurd

In de Tróndargjógv onder de Borðoyarlíð

Lies Tróndur en rekt zich uit, hij rekt zich zo strak uit,

Dat de Trøllkonu-vinger in de kliffen breekt.

Zelfs Kellingin viel en ze stond daar behoorlijk stevig

En Risin heeft jicht.

En Risin heeft jicht.

Nu werd hij wakker

De oude man van de grot en durfde een stap te zetten.

Maar het lichaam was zwaar, de benen nog zwak.

Maar wat deed Tróndur toen de kracht hem verliet?

Hij betoverde Geyti die in zijn graf lag te slapen.

En Geyti stond op.

En Geyti stond op.

Ze begroetten elkaar als volgt:

'Luister, arm ding, ik moet het weten.

Ik heb hier zo lang geslapen, ik zeg je, neef,

Ik weet niet hoe Föroyar vandaag is.

Gebeurt het nog steeds, wordt er belasting betaald?

Ik zou graag willen weten.

Ik wil graag weten."

Na een tijdje

Kwam Geyti en vervolgens terug naar Borðoyarlíð:

"Ja, er is veel daarbuiten, ze lezen een boek

over Sigmund en jou en over heilbot en kabeljauw.

Maar elke Faeröer is nu in magie

Veel beter dan jij

Veel beter dan jij

Ze varen in het slop,

Ze roeien en hebben er geen roeispanen voor nodig

Ze spreken van Gøtu zuid tot Vág,

Van Föroyar tot Shetland lag een touw,

Op de dag dat de paus stierf, in het verre Rome,

Dan wisten ze het al.

Dan wisten ze het al.

Maar de mensen zijn klein

En de vrouwen zijn erg mager in het heupgebied.

Op hun hoofd dragen ze hoeden met veren en gras,

En ik zag een man lezen met een glas.

De voorhoofden van de mannen zijn hoog, dat kon ik zien...

van achteren zien.

van achteren zien.

En iedereen betaalt belasting

De mede is verboden - ja, het is zo waar.

Het grootste deel van de aarde - het ging naar de staat" -

Toen zuchtte Tróndur: «Dan terug naar het graf!

-

Maar wat doet het ding nu?

Kijk nou niet zo stom!"

«Nou, ze venten turf!

Nou, ze venten turf!»