Les Croix - Édith Piaf, Robert Chauvigny

Mon Dieu, qu’il y en a des croix sur cette terre

Croix de fer, croix de bois, humbles croix familières

Petites croix d’argent pendues sur des poitrines

Vieilles croix des couvents perdues parmi les ruines

Et moi, pauvre de moi, j’ai ma croix dans la tête

Immense croix de plomb vaste comme l’amour

J’y accroche le vent, j’y retiens la tempête

J’y prolonge le soir et j’y cache le jour

Et moi, pauvre de moi, j’ai ma croix dans la tête

Un mot y est gravé qui ressemble à «souffrir»

Mais ce mot familier que mes lèvres répètent

Est si lourd à porter que j’en pense mourir

Mon Dieu qu’il y en a sur les routes profondes

De silencieuses croix qui veillent sur le monde

Hautes croix du pardon dressées vers les potences

Croix de la déraison ou de la délivrance

Et moi, pauvre de moi, j’ai ma croix dans la tête

Immense croix de plomb vaste comme l’amour

J’y accroche le vent, j’y retiens la tempête

J’y prolonge le soir et j’y cache le jour

Mais moi, pauvre de moi, j’ai ma croix dans la tête

Un mot y est gravé qui ressemble à «souffrir»

Mais ce mot familier que mes lèvres répètent

Est si lourd à porter que j’en pense mourir

Mijn God, er zijn kruisen op deze aarde

IJzeren kruisen, houten kruisen, nederige bekende kruisen

Kleine zilveren kruisjes op kisten

Oude kloosterkruisen verloren tussen de ruïnes

En ik, arme ik, ik heb mijn kruis in mijn hoofd

Enorm kruis van lood zo groot als liefde

Ik vang de wind, ik houd de storm tegen

Ik verleng de avond daar en ik verberg de dag daar

En ik, arme ik, ik heb mijn kruis in mijn hoofd

Er staat een woord op gegraveerd dat klinkt als "lijden"

Maar dit bekende woord dat mijn lippen herhalen

Is zo zwaar om te dragen, ik denk dat ik doodga

Mijn God, er zijn er een paar op de diepe wegen

Stille kruisen die over de wereld waken

Hoge kruisen van vergeving aan de galg geheven

Kruis van onredelijkheid of verlossing

En ik, arme ik, ik heb mijn kruis in mijn hoofd

Enorm kruis van lood zo groot als liefde

Ik vang de wind, ik houd de storm tegen

Ik verleng de avond daar en ik verberg de dag daar

Maar ik, arme ik, ik heb mijn kruis in mijn hoofd

Er staat een woord op gegraveerd dat klinkt als "lijden"

Maar dit bekende woord dat mijn lippen herhalen

Is zo zwaar om te dragen, ik denk dat ik doodga