Dead I Walk - Edge of Sanity

All is dead in me, except my will to be

Living blood no longer feeds me

Need no sympathy, for the life of being dead

Of being eternally, I’m no stranger to this afterlife

There’s no puzzles, there’s no strife

Cause to me I’m real, and the things I feel

Are things you can’t even dream

Through the night a stalk, like a dead I walk

Have no clue what it is that is driving me

My nocturnal ways, seems to save me

Everything is black and white and grey

Like a vagabond, yet an undead one

Roaming the land 'til I feel that my race is run

Have no misery, of this life alone

No blood in my veins and feel that my heartbeats gone, uh!

If you talk the talk, learn to walk the walk

That’s a rule that you live and die by

That’s the rule I lived and died

If you talk the talk, learn to walk the walk

That’s a rule that you live and die by

That’s the rule I lived and died

All the things you fear, as the night draws near

That is the world, witch I choose to live

Where the nightmares are made, where the beasts

Under your bed have much lighter shade

In a human shell, this is not my hell, now I feel

I’m growing.

By dying, I’m knowing

When was I deceased, when was my release

Eternally thankful am I to death divine

If you talk the talk, learn to walk the walk

That’s a rule that you live and die by

That’s the rule I lived and died

If you talk the talk, learn to walk the walk

That’s a rule that you live and die by

That’s the rule I lived and died

Dead I walk, dead I walk

Alles is dood in mij, behalve mijn wil om te zijn

Levend bloed voedt me niet langer

Geen sympathie nodig, voor het leven van dood zijn

Van eeuwig zijn, ik ben geen vreemdeling in dit hiernamaals

Er zijn geen puzzels, er is geen strijd

Want voor mij ben ik echt, en de dingen die ik voel

Zijn dingen waar je niet eens van kunt dromen?

Door de nacht een stengel, als een dode loop ik

Geen idee wat het is dat me drijft

Mijn nachtelijke manieren lijken me te redden

Alles is zwart-wit en grijs

Als een zwerver, maar toch een ondode

Zwervend door het land tot ik voel dat mijn race is gelopen

Heb geen ellende, alleen van dit leven

Geen bloed in mijn aderen en voel dat mijn hartslag weg is, uh!

Als je praat, leer dan om te wandelen

Dat is een regel waar je naar leeft en sterft

Dat is de regel waarin ik leefde en stierf

Als je praat, leer dan om te wandelen

Dat is een regel waar je naar leeft en sterft

Dat is de regel waarin ik leefde en stierf

Alle dingen waar je bang voor bent, als de nacht nadert

Dat is de wereld, waar ik voor kies te leven

Waar de nachtmerries worden gemaakt, waar de beesten

Onder je bed heb je een veel lichtere schaduw

In een menselijk omhulsel is dit niet mijn hel, nu voel ik me

Ik ben aan het groeien.

Door te sterven, weet ik het

Wanneer ben ik overleden, wanneer ben ik vrijgelaten?

Eeuwig dankbaar ben ik tot de dood goddelijk

Als je praat, leer dan om te wandelen

Dat is een regel waar je naar leeft en sterft

Dat is de regel waarin ik leefde en stierf

Als je praat, leer dan om te wandelen

Dat is een regel waar je naar leeft en sterft

Dat is de regel waarin ik leefde en stierf

Dood loop ik, dood loop ik