The Forbidden Words - Edge of Sanity

Let no man breach the gate

To this most blasphemous of halls

Lest bitterness and chaos be

the harvest they wouldst reap

For he must never become a slave

To this Child’s beck and call

For she must never waken

From her Crimson Sleep…

The monastery stood towering

above the ruined city

It shadowed all the new

Emerging settlements and homes

To look down on the ruins

Was to sympathize and pity

All the suffering and heartache,

All the graves and broken bones

For buried there a testament

To the evil of a queen

A misery that spread across

A weak and stricken land

The crimson birth that swamped the earth

In dark and deadly dreams

And all mankind did bow beneath

The power of her hand

Laat niemand door de poort breken

Naar deze meest godslasterlijke zalen

Opdat bitterheid en chaos niet zijn

de oogst die ze zouden binnenhalen?

Want hij mag nooit een slaaf worden

Naar de wenken en roep van dit kind

Want ze mag nooit wakker worden

Vanuit haar Crimson Sleep...

Het klooster stond torenhoog

boven de verwoeste stad

Het overschaduwde al het nieuwe

Opkomende nederzettingen en huizen

Om neer te kijken op de ruïnes

Was om mee te voelen en medelijden te hebben

Al het lijden en hartzeer,

Alle graven en gebroken botten

Voor daar begraven een testament

Aan het kwaad van een koningin

Een ellende die zich verspreidde

Een zwak en getroffen land

De karmozijnrode geboorte die de aarde overspoelde

In donkere en dodelijke dromen

En de hele mensheid boog eronder

De kracht van haar hand