La Boheme - Dubstar

Let me tell of a time

when the world was in rhyme with the sound of our laughter

Montmartre shone above

for forbidden hours of hunger and of love

Unaware in our youth of the sobering truth

of the years that came after

We laughed at other men for we were heroes then

and heaven smiled above

La boheme, la boheme

Oh hungry you, oh hungry me La boheme, la boheme

See the old world that could not see

All those innocent hearts

who imagined their arts could be casually mastered

I miss them every one

for the sands of time have run away for each and all

But it seems that our schemes were impossible dreams

that could never have lasted

for when we walked at last the great parade had passed

and spring had lost its way

La boheme, la boheme

Someone to care, someone to mind

La boheme, la boheme

We were in love and love is blind

Now and then I return

and the memories burn with a bittersweet aching

I climb the same old stairs

but no-one longer cares

and there’s no-one left to great

in the streets where we walked and the bars where we talked

of a world we were making

I stand upon that hill until I drink my fill

and leave it all behind

La boheme, la boheme

Moments of joy, moments of pain

La boheme, la boheme

Nothing can bring them back again

Laat me een keer vertellen

toen de wereld rijmde met het geluid van ons gelach

Montmartre scheen hierboven

voor verboden uren van honger en liefde

Onbewust in onze jeugd van de ontnuchterende waarheid

van de jaren die volgden

We lachten om andere mannen, want toen waren we helden

en de hemel lachte hierboven

La bohème, la bohème

Oh honger jij, oh honger ik La boheme, la boheme

Zie de oude wereld die niet kon zien

Al die onschuldige harten

die dachten dat hun kunsten terloops onder de knie konden worden

Ik mis ze allemaal

want het zand van de tijd is voor iedereen weggelopen

Maar het lijkt erop dat onze plannen onmogelijke dromen waren

dat had nooit kunnen duren

want toen we liepen was de grote parade voorbij

en de lente was de weg kwijt

La bohème, la bohème

Iemand om om te geven, iemand om aan te denken

La bohème, la bohème

We waren verliefd en liefde is blind

Af en toe kom ik terug

en de herinneringen branden met een bitterzoete pijn

Ik beklim dezelfde oude trap

maar niemand geeft er meer om

en er is niemand meer om geweldig te zijn

in de straten waar we liepen en de bars waar we praatten

van een wereld die we aan het maken waren

Ik sta op die heuvel totdat ik mijn vulling heb gedronken

en laat het allemaal achter

La bohème, la bohème

Momenten van vreugde, momenten van pijn

La bohème, la bohème

Niets kan ze weer terugbrengen