White Tomb of a Whispering Forest - Drowning the Light

Footprints entrenched deep in the snow

The winds howl and the forest whispers

Dark shadows dance across the white ground

As the bitter winter takes its tole

Echoes through the trees from the night dwellers

The silence of death approaches

Clawing at the bark… Falling to his knees

Nothing to hear his pain but the forest itself

The night air filled with sweet agony

Bloodshot eyes darting rapidly for any threat or foe

None to be seen, but he felt the presence

Back to his feet… His heart pounding…

In his weakened state he still fights

The further he goes the thicker the snow

Glaring yellow eyes from the dark cracks in the woods

Howls in the distance… Howls of hunger

They can smell the fatigue.

They can sense the loss

His feet collapse from beneath

Sense starts to fade in this white tomb

Slowly his eyes close as the cold takes over

Eternal life through death

With no regrets

He was not a god fearing man

Nor a fake idol worshipping man

He lived in the same way manner he died…

Bitter, cold and nurelenting

And now he is no more

Voetafdrukken diep in de sneeuw verankerd

De wind huilt en het bos fluistert

Donkere schaduwen dansen over de witte grond

Terwijl de bittere winter zijn tol eist

Echo's door de bomen van de nachtbewoners

De stilte van de dood nadert

Klauwen aan de schors ... Op zijn knieën vallen

Niets om zijn pijn te horen, behalve het bos zelf

De nachtlucht gevuld met zoete pijn

Bloeddoorlopen ogen schieten snel op voor elke dreiging of vijand

Niemand te zien, maar hij voelde de aanwezigheid

Terug naar zijn voeten... Zijn hart bonsde...

In zijn verzwakte staat vecht hij nog steeds

Hoe verder hij gaat, hoe dikker de sneeuw

Glanzende gele ogen uit de donkere kieren in het bos

Huilt in de verte ... Huilt van de honger

Ze kunnen de vermoeidheid ruiken.

Ze kunnen het verlies voelen

Zijn voeten vallen van onderen ineen

Sense begint te vervagen in deze witte tombe

Langzaam sluiten zijn ogen terwijl de kou het overneemt

Eeuwig leven door de dood

Zonder spijt

Hij was geen godvrezende man

Noch een nep-idool aanbiddende man

Hij leefde op dezelfde manier als waarop hij stierf...

Bitter, koud en voedend

En nu is hij niet meer