IV - Drowning the Light

After meeting the spark of all that breathes and bleeds

How could I leave with my pride and sanity intact?

By understanding of the world in ruins

By image blurred

By I in doubt

By soul at one with nothing.

I lurk amongst the waters

I can see but cannot hear

And inside I cannot hear

In this secluded environment

I can sit and manifest the mystical practices of old

A bark pillar grows within me, Stone overturns stone

Until my soul is nought but rock, hard as my conviction

All life is merely passing phase, a breeding ground

For vermin, filthy as they are naive

So as I hold in my hand this burning bush of sacred herbs,

So in my pillar of heart I hold contempt for all life in this realm

And it is contempt that fuels My thirst for pure knowledge…

Na het ontmoeten van de vonk van alles wat ademt en bloedt

Hoe kon ik vertrekken met mijn trots en gezond verstand intact?

Door de wereld in puin te begrijpen

Door afbeelding wazig

Door ik twijfel

Door ziel één met niets.

Ik loer tussen de wateren

Ik kan zien, maar niet horen

En van binnen kan ik niet horen

In deze afgelegen omgeving

Ik kan zitten en de mystieke praktijken van vroeger manifesteren

Een bastpilaar groeit in mij, Steen keert steen om

Tot mijn ziel niets anders is dan rots, zo hard als mijn overtuiging

Al het leven is slechts een voorbijgaande fase, een voedingsbodem

Voor ongedierte, smerig als ze naïef zijn

Dus terwijl ik deze brandende struik van heilige kruiden in mijn hand houd,

Dus in mijn hart heb ik minachting voor al het leven in dit rijk

En het is minachting die Mijn honger naar pure kennis voedt...