Space Dye Vest - Dream Theater

Falling through pages of Martens on angels

Feeling my heart pull west

I saw the future dressed as a stranger

Love in a space-dye vest

Love is an act of blood and I’m bleeding

A pool in the shape of a heart

Beauty projection in the reflection

Always the worst way to start

«But he’s the sort who can’t know anyone intimately, least of all a woman.

He doesn’t know what a woman is.

He wants you for a possession,

something to look at like a painting or an ivory box.

Something to own and to

display.

He doesn’t want you to be real, or to think, or to live.

He doesn’t love you, but I love you.

I want you to have your own thoughts and

ideas and feelings, even when I hold you in my arms.

It’s our last chance…

It’s our last chance…»

Now that you’re gone I’m trying to take it

Learning to swallow the rage

Found a new girl I think we can make it

As long as she stays on the page

This is not how I want it to end

And I’ll never be open again

«…I was gonna move out… ummm…get, get a job, get my own place, ummm.

But…

I go into the mall where I want to work and they tell me, I’m, I was too young.

«Some people gave advice before about facing the facts, about facing reality.

And this is, this without a doubt, is his biggest challenge ever.

He’s going to have to face it.

You’re going to have to try, he’s gonna to have

to try and uh, and, and, and get some help here.

I mean no one can say they

know how he feels.»

«That, so they say that, in ya know like, Houston or something, you’d say it’s

a hundred and eighty degrees.

But it’s a dry heat.

In Houston they say that?

Oh, maybe not.

I’m all mixed up.

Dry until they hit the swimming pool.»

«…I get up with the sun… Listen.

You have your own room to sleep in.

I don’t care what you do.

I don’t care when.

That door gets locked.

That door gets locked at night by nine o’clock.

If you’re not in this house by

nine o’clock, then you’d better find some place to sleep.

Because you’re not

going to be a bum in this house.

Supper is ready…»

There’s no one to take my blame

If they wanted to

There’s nothing to keep me sane

And it’s all the same to you

There’s nowhere to set my aim

So I’m everywhere

Never come near me again

Do you really think I need you?

I’ll never be open again

I could never be open again

I’ll never be open again

I could never be open again

And I’ll smile and I’ll learn to pretend

And I’ll never be open again

And I’ll have no more dreams to defend

And I’ll never be open again

Door pagina's van Martens op engelen vallen

Voel mijn hart naar het westen trekken

Ik zag de toekomst verkleed als een vreemdeling

Liefde in een space-dye vest

Liefde is een daad van bloed en ik bloed

Een zwembad in de vorm van een hart

Schoonheidsprojectie in de reflectie

Altijd de slechtste manier om te beginnen

«Maar hij is het soort dat niemand intiem kan kennen, en al helemaal niet een vrouw.

Hij weet niet wat een vrouw is.

Hij wil je als bezit,

iets om naar te kijken, zoals een schilderij of een ivoren doos.

Iets om te bezitten en om te hebben

Scherm.

Hij wil niet dat je echt bent, of denkt of leeft.

Hij houdt niet van je, maar ik hou van je.

Ik wil dat je je eigen gedachten hebt en

ideeën en gevoelens, zelfs als ik je in mijn armen houd.

Het is onze laatste kans...

Het is onze laatste kans...»

Nu je weg bent, probeer ik het aan te nemen

De woede leren slikken

Ik heb een nieuw meisje gevonden, ik denk dat we het kunnen halen

Zolang ze op de pagina blijft

Dit is niet hoe ik wil dat het eindigt

En ik zal nooit meer open zijn

«…Ik ging verhuizen… ummm…krijgen, een baan zoeken, mijn eigen huis krijgen, ummm.

Maar…

Ik ga naar het winkelcentrum waar ik wil werken en ze vertellen me, ik ben, ik was te jong.

«Sommige mensen gaven eerder advies over het onder ogen zien van de feiten, over het onder ogen zien van de realiteit.

En dit is, zonder twijfel, zijn grootste uitdaging ooit.

Hij zal het onder ogen moeten zien.

Je zult het moeten proberen, hij zal het moeten hebben

om te proberen, en, en, en hier hulp te krijgen.

Ik bedoel dat niemand kan zeggen dat ze

weet hoe hij zich voelt.»

«Dat, dus ze zeggen dat, in je weet wel, Houston of zoiets, je zou zeggen dat het

honderdtachtig graden.

Maar het is een droge hitte.

In Houston zeggen ze dat?

O, misschien niet.

Ik ben helemaal in de war.

Droog tot ze het zwembad raken.»

«…Ik sta op met de zon… Luister.

Je hebt je eigen kamer om in te slapen.

Het kan me niet schelen wat je doet.

Het maakt me niet uit wanneer.

Die deur gaat op slot.

Die deur gaat 's avonds om negen uur op slot.

Als je niet in dit huis bent om

negen uur, dan kun je maar beter een slaapplaats zoeken.

Omdat je dat niet bent

wordt een zwerver in dit huis.

Het avondeten is klaar…»

Er is niemand om mijn schuld op zich te nemen

Als ze wilden

Er is niets om me gezond te houden

En het is allemaal hetzelfde voor jou

Ik kan nergens mijn doel instellen

Dus ik ben overal

Kom nooit meer bij mij in de buurt

Denk je echt dat ik je nodig heb?

Ik zal nooit meer open zijn

Ik zou nooit meer open kunnen zijn

Ik zal nooit meer open zijn

Ik zou nooit meer open kunnen zijn

En ik zal glimlachen en ik zal leren doen alsof

En ik zal nooit meer open zijn

En ik heb geen dromen meer om te verdedigen

En ik zal nooit meer open zijn