A Change Of Season - Dream Theater

II.

Innocence

I remember a time

My frail, virgin mind

Watched the crimson sunrise

Imagined what it might find

Life was filled with wonder

I felt the warm wind blow

I must explore the boundaries

Transcend the depth of winter’s snow

Innocence caressing me I never felt so young before

There was so much life in me Still I longed to search for more

But those days are gone now

Changed like a leaf on a tree

Blown away forever

Into the cool autumn breeze

The snow has now fallen

And my sun’s not so bright

I struggle to hold on With the last of my might

In my den of inequity

Viciousness and subtlety

Struggle to ease the pain

Struggle to find the sane

Ignorance surrounding me

I’ve never been so filled with fear

All my life’s been drained from me The end is drawing near…

III.

Carpe Diem

'Carpe diem, seize the day'

I’ll always remember

The chill of November

The news of the fall

The sounds in the hall

The clock on the wall ticking away

'Seize the Day'

I heard him say

Life will not always be this way

Look around

Hear the sounds

Cherish your life while you’re still around

«Gather ye rosebuds while ye may,

Old Time is still a-flying;

And this same flower that smiles today,

Tomorrow will be dying.»

We can learn from the past

But those days are gone

We can hope for the future

But there may not be one

The words stuck in my mind

Alive from what I’ve learned

I have to seize the day

To home I returned

Preparing for her flight

I held with all my might

Fearing my deepest fright

She walked into the night

She turned for one last look

She looked me in the eye

I said, 'I Love You… Good-bye'

«It's the most awful thing you’ll

Ever hear.»

«If you’re lying to me…»

«Oh, you dearly love her.»

«…just have to leave… all our lives.»

«Seize the day!»

«Something happened.

«Gather ye rosebuds while ye may.»

«She was killed.»

IV.

The Darkest of Winters

(Instrumental)

V. Another World

So far or so it seems

All is lost with nothing fulfilled

Off the pages and a T.V. screen

Another world where nothing’s true

Tripping through the life fantastic

Lose a step and never get up Left alone with a cold blank stare

I feel like giving up I was blinded by a paradise

Utopia high in the sky

A dream that only drowned me Deep in sorrow, wondering why

Oh come let us adore him

Abuse and then ignore him

No matter what, don’t let him be Let’s feed upon his misery

Then string him up for all the world to see

I’m sick of all you hypocrites

Holding me at bay

And I don’t need your sympathy

To get me through the day

Seasons change and so can I Hold on Boy, No time to cry

Untie these strings, I’m climbing down

I won’t let them push me away

Oh come let us adore him

Abuse and then ignore him

No matter what, don’t let him be Let’s feed upon his misery

Now it’s time for them to deal with me VI.

The Inevitable Summer

(Instrumental)

VII.

The Crimson Sunset

I’m much wiser now

A lifetime of memories

Run through my head

They taught me how

For better or worse, alive or dead

I realize there’s no turning back

Life goes on the offbeaten track

I sit down with my son

Set to see the Crimson Sunset

(Gather ye rosebuds while ye may)

Many years have come and gone

I’ve lived my life, but now must move on

(Gather ye rosebuds while ye may)

He is my only one

Now that my time has come

Now that my life is done

We look into the sun

'Seize the day and don’t you cry,

Now it’s time to say good-bye

Even though I’ll be gone,

I will live on, live on.'

II.

Onschuld

Ik herinner me een tijd

Mijn broze, maagdelijke geest

Ik heb de karmozijnrode zonsopgang gezien

Stel je voor wat het zou kunnen vinden

Het leven was vol verwondering

Ik voelde de warme wind waaien

Ik moet de grenzen verkennen

Overstijg de diepte van de wintersneeuw

Onschuld streelde me Ik heb me nog nooit zo jong gevoeld

Er was zoveel leven in mij, maar ik verlangde ernaar te zoeken naar meer

Maar die dagen zijn nu voorbij

Veranderd als een blad aan een boom

Voor altijd weggeblazen

In de koele herfstbries

De sneeuw is nu gevallen

En mijn zon is niet zo fel

Ik worstel om vast te houden Met het laatste van mijn macht

In mijn hol van ongelijkheid

Wreedheid en subtiliteit

Strijd om de pijn te verlichten

Worstelen om de gezond verstand te vinden

Onwetendheid om me heen

Ik ben nog nooit zo met angst vervuld geweest

Mijn hele leven is uit me weggezogen Het einde nadert...

III.

pluk de dag

'Pluk de dag'

Ik zal het altijd onthouden

De kilte van november

Het nieuws van de herfst

De geluiden in de hal

De klok aan de muur tikt weg

'Pluk de dag'

Ik hoorde hem zeggen:

Het leven zal niet altijd zo zijn

Kijk om je heen

Hoor de geluiden

Koester je leven nu je er nog bent

«Verzamel rozenknopjes terwijl je kunt,

Old Time vliegt nog steeds;

En deze zelfde bloem die vandaag lacht,

Morgen zal sterven.»

We kunnen leren van het verleden

Maar die dagen zijn voorbij

We kunnen hopen op de toekomst

Maar er is er misschien geen

De woorden bleven in mijn hoofd zitten

Levend van wat ik heb geleerd

Ik moet de dag plukken

Naar huis ben ik teruggekeerd

Haar vlucht voorbereiden

Ik hield met al mijn macht vast

Uit angst voor mijn diepste schrik

Ze liep de nacht in

Ze draaide zich om voor een laatste blik

Ze keek me in de ogen

Ik zei: 'Ik hou van jou... tot ziens'

"Het is het meest vreselijke dat je ooit zult doen"

Ooit gehoord.»

«Als je tegen me liegt...»

"O, je houdt zielsveel van haar."

«...moeten gewoon weg... ons hele leven.»

"Pluk de dag!"

"Er is iets gebeurd.

"Verzamel rozenknopjes nu het nog kan."

"Ze was vermoord."

IV.

De donkerste winters

(Instrumentaal)

V. Een andere wereld

Tot nu toe of zo lijkt het

Alles is verloren en niets is vervuld

Uit de pagina's en een tv-scherm

Een andere wereld waar niets waar is

Heerlijk trippen door het leven

Verlies een stap en sta nooit op Alleen gelaten met een koude, lege blik

Ik heb zin om op te geven. Ik werd verblind door een paradijs

Utopia hoog in de lucht

Een droom die me alleen maar verdronk Diep in verdriet, me afvragend waarom

Oh kom laten we hem aanbidden

Misbruik en negeer hem dan

Wat er ook gebeurt, laat hem niet zijn. Laten we ons voeden met zijn ellende

Hang hem dan op zodat de hele wereld hem kan zien

Ik heb genoeg van al jullie hypocrieten

Mij ​​op afstand houden

En ik heb je sympathie niet nodig

Om me de dag door te helpen

Seizoenen veranderen en dus kan ik volhouden Jongen, geen tijd om te huilen

Maak deze touwtjes los, ik klim naar beneden

Ik laat me niet wegduwen

Oh kom laten we hem aanbidden

Misbruik en negeer hem dan

Wat er ook gebeurt, laat hem niet zijn. Laten we ons voeden met zijn ellende

Nu is het tijd voor hen om met mij af te rekenen VI.

De onvermijdelijke zomer

(Instrumentaal)

VII.

De karmozijnrode zonsondergang

Ik ben nu veel wijzer

Een leven aan herinneringen

Door mijn hoofd rennen

Ze hebben me geleerd hoe

Voor beter of slechter, levend of dood

Ik realiseer me dat er geen weg meer terug is

Het leven gaat op de ongebruikelijke paden

Ik ga zitten met mijn zoon

Instellen om de Crimson Sunset te zien

(Verzamel rozenknopjes terwijl je mag)

Vele jaren zijn gekomen en gegaan

Ik heb mijn leven geleefd, maar moet nu verder

(Verzamel rozenknopjes terwijl je mag)

Hij is mijn enige

Nu mijn tijd is gekomen

Nu mijn leven voorbij is

We kijken in de zon

'Pluk de dag en huil niet,

Nu is het tijd om afscheid te nemen

Ook al ben ik weg,

Ik zal voortleven, voortleven.'