1000 Miles Apart - Downhere

I wonder when this poison seed made a root and grew a weed

I wonder when I taught my feet not to walk down certain streets

I want to feel what I believe: that we are all the same

It’s not our houses, it’s our hearts 1000 miles apart

You stay there, and I’ll stay here, into our corners we disappear

And we don’t ever have to talk, 'cause you like hiphop and I like rock

But sometimes thoughts hurt just as bad as striking cheeks with hands

It’s less our homes and more our hearts 1000 miles apart

When will we have eyes to see?

When will we learn?

Will we ever have eyes to see

That from our colours we learn?

A change of heart, a change of tune, can we forgive each other’s wounds?

Can we cut down this fence of weeds, and neighbors, close as brothers, be?

Cannot love conquer even when we don’t look the same?

'Cause we don’t have to keep our hearts 1000 miles apart

Ik vraag me af wanneer dit gifzaad wortel maakte en onkruid groeide

Ik vraag me af wanneer ik mijn voeten heb geleerd niet door bepaalde straten te lopen

Ik wil voelen wat ik geloof: dat we allemaal hetzelfde zijn

Het zijn niet onze huizen, het zijn onze harten 1000 mijl uit elkaar

Jij blijft daar, en ik blijf hier, in onze hoeken verdwijnen we

En we hoeven nooit te praten, want jij houdt van hiphop en ik van rock

Maar soms doen gedachten net zo erg pijn als met de handen op de wangen slaan

Het zijn minder onze huizen en meer onze harten 1000 mijl uit elkaar

Wanneer hebben we ogen om te zien?

Wanneer leren we?

Zullen we ooit ogen hebben om te zien?

Dat we van onze kleuren leren?

Een verandering van hart, een verandering van deuntje, kunnen we elkaars wonden vergeven?

Kunnen we deze omheining van onkruid omhakken, en buren, hecht als broeders, zijn?

Kan liefde niet overwinnen, zelfs als we er niet hetzelfde uitzien?

Omdat we onze harten niet 1000 mijl uit elkaar hoeven te houden