Perennial - Dorthia Cottrell

Be still my heart you’ve got your father’s eyes

Heavy with wonder, it’s a good disguise

It’s a good disguise

Tell me that widow has turned into glass in the snow

How cold is that winter that passes us by so slow

How many bridges do you burn

In your heart when it feels right

When it feels right

I crossed that river to babylon

They told me those days had all come and gone

Remember the suns are all burnin red

Now flicker like a flashlight or a flame in the wind

Tell me those wolves have all scattered and run off from here

How lonely is loving without any sense of the fear

That waning white widow hangs loosely like smoke in my headlights

When it feels right

It was somebody’s birthday, I slept on the beach

I was humbled by the vastness and the distance I could see

I guess when I’m older I will understand

The passing of time is just a slight of hand

Wees stil mijn hart, je hebt de ogen van je vader

Zwaar van verwondering, het is een goede vermomming

Het is een goede vermomming

Zeg me dat weduwe in de sneeuw in glas is veranderd

Hoe koud is die winter die zo langzaam aan ons voorbij gaat

Hoeveel bruggen verbrand je?

In je hart wanneer het goed voelt

Wanneer het goed voelt

Ik stak die rivier over naar Babylon

Ze vertelden me dat die dagen allemaal waren gekomen en gegaan

Onthoud dat de zonnen allemaal rood branden

Flikker nu als een zaklamp of een vlam in de wind

Zeg me dat die wolven zich allemaal hebben verspreid en zijn weggerend van hier

Hoe eenzaam is liefhebben zonder enig gevoel van angst

Die afnemende witte weduwe hangt losjes als rook in mijn koplampen

Wanneer het goed voelt

Het was iemands verjaardag, ik sliep op het strand

Ik was nederig door de uitgestrektheid en de afstand die ik kon zien

Ik denk dat als ik ouder ben, ik het zal begrijpen

Het verstrijken van de tijd is slechts een klein handje