Unseen Artist Realm - Dominia

Our tears are drying on the stony lips.

I pray for you, embrace me one last time.

This world will leave us.

Follow me into the slipping

Bliss — to disappear within refined crime.

The road to nowhere blessed the night of final sleep.

We’ll not wake up here anymore.

The realm of dreams will be our shelter, lost and deep.

Dark labyrinth without Salvation’s door…

Unseen Artist Realm plays with our fates.

The morning will not come for us.

We are withered flowers at Oblivion’s gates.

Burnt out, fallen stars…

The pictures of our future are covered with snow.

Oh, cruel artist, who inspires you?

Our dreams fade away in memories of evening glow.

The Grief, which no one ever knew…

Where sleepless wild wind roams,

Where mothers swaddle stones,

I resurrect your call.

Where wreaths of lover' hearts

Float into whirpool’s arms,

We arise and fall…

Onze tranen drogen op de steenachtige lippen.

Ik bid voor je, omhels me nog een laatste keer.

Deze wereld zal ons verlaten.

Volg me in het slippen

Bliss — om te verdwijnen in verfijnde misdaad.

De weg naar nergens zegende de nacht van de laatste slaap.

We worden hier niet meer wakker.

Het rijk van dromen zal onze schuilplaats zijn, verloren en diep.

Donker labyrint zonder de deur van Salvation...

Unseen Artist Realm speelt met ons lot.

De ochtend zal voor ons niet komen.

We zijn verwelkte bloemen bij de poorten van Oblivion.

Opgebrand, gevallen sterren...

De foto's van onze toekomst zijn bedekt met sneeuw.

Oh wrede kunstenaar, wie inspireert jou?

Onze dromen vervagen in herinneringen aan de avondgloed.

Het verdriet, dat niemand ooit heeft gekend...

Waar slapeloze wilde wind zwerft,

Waar moeders stenen inbakeren,

Ik herroep je oproep.

Waar kransen van harten van geliefden

Drijf in de armen van whirlpool,

We staan ​​op en vallen...