In Solitude - Dominia

The only spot, the smallest in the World,

Was burning dimly, far away

Alone in silence, so cold

The white night

The black day

… in solitude

… free of Illusion

… no more reincarnations

… no more born again again

… on the pathway of renunciation

… no more lust and no more pain

My Demons are hungry

My heavy breathing is painful

I am so angry

For what to be grateful?

But something was leading my spirit

Into the unsolved mystery

To realize the I

Free of misery

The most important,

Something concealed

And finally, No courage no fear

Someone who changes all

He smashes the whole world,

The duality disappears

And I begin my final redemption

From the cave of my sinful mind

Going on through the Secret doors of exemption

I am filled with Fear and internally blind

De enige plek, de kleinste ter wereld,

Brandde vaag, ver weg

Alleen in stilte, zo koud

De witte nacht

De zwarte dag

… alleen

… vrij van illusie

… geen reïncarnaties meer

... niet meer wedergeboren

… op het pad van verzaking

… geen lust meer en geen pijn meer

Mijn demonen hebben honger

Mijn zware ademhaling is pijnlijk

Ik ben zo boos

Waarvoor moet je dankbaar zijn?

Maar iets leidde mijn geest

In het onopgeloste mysterie

Om de I . te realiseren

Vrij van ellende

Het belangrijkste,

Iets verborgen

En tot slot, geen moed geen angst

Iemand die alles verandert

Hij verplettert de hele wereld,

De dualiteit verdwijnt

En ik begin aan mijn laatste verzilvering

Uit de grot van mijn zondige geest

Door de geheime deuren van vrijstelling gaan

Ik ben vervuld van angst en van binnen blind