Noi Lo Chiamavamo Amore - Domenico Modugno

Quando il letto era sfatto e il respiro tornava normale

Quando avevi lo sguardo pulito e il mio sguardo era uguale

Quando tu ti facevi piccina stringendomi forte

E dicevi c’avrebbe diviso soltanto la morte

Noi lo chiamavamo amore e lo vivevamo insieme

Come due aquiloni in volo

La mano nella mano, a piedi scalzi verso la felicità

Insieme a te

Insieme a te

Quando il sole morendo brillava sui tetti

Ed il giorno, aspettando la notte, cambiava colore

In quel rifugio lassù, io e te

Tra montagne di vetro e cemento eri solo vestita di vento

Noi lo chiamavamo amore e lo vivevamo insieme

Anche senza una lira in tasca

Ci sentivamo ricchi da comprare tutta la felicità

Insieme a te

Insieme a te

Lo chiamavamo amore

Lo chiamavamo amore

Toen het bed onopgemaakt was en de ademhaling weer normaal werd

Toen jij er netjes uitzag en mijn blik hetzelfde was

Toen je jezelf klein maakte en me stevig vasthield

En je zei dat alleen de dood ons zou verdelen

We noemden het liefde en leefden het samen

Als twee vliegers tijdens de vlucht

Hand in hand, blootsvoets op weg naar geluk

Met jou

Met jou

Toen de stervende zon op de daken scheen

En de dag, wachtend op de nacht, veranderde van kleur

In die schuilplaats daarboven, jij en ik

Tussen bergen van glas en beton was je alleen gekleed in de wind

We noemden het liefde en leefden het samen

Zelfs zonder een cent op zak

We voelden ons rijk genoeg om al het geluk te kopen

Met jou

Met jou

We noemden het liefde

We noemden het liefde