La lontananza - Domenico Modugno

Mi ricordo che il nostro discorso

Fu interrotto da una sirena

Che correva lontana, chissà dove

Io ebbi paura perché sempre

Quando sento questo suono

Penso a qualcosa di grave

E non mi rendevo conto che per me e per te

Non poteva accadere nulla di più grave

Del nostro lasciarci…

Allora, come ora

Ci guardavamo

Avremmo voluto rimanere abbracciati ed invece

Con un sorriso, ti ho accompagnato per la solita strada

Ti ho baciata come sempre, e ti ho detto dolcemente:

«La lontananza, sai, è come il vento

Spegne i fuochi piccoli

Ma accende quelli grandi… quelli grandi»

La lontananza, sai, è come il vento

Che fa dimenticare chi non s’ama

È già passato un anno ed è un incendio

Che mi brucia l’anima

Io che credevo d’essere il più forte

Mi sono illuso di dimenticare

E invece sono qui a ricordare…

A ricordare te

La lontananza, sai, è come il vento

Che fa dimenticare chi non s’ama

È già passato un anno ed è un incendio

Che brucia l’anima

Adesso che è passato tanto tempo

Darei la vita per averti accanto

Per rivederti almeno un solo istante

Per dirti: «Perdonami»

Non ho capito niente del tuo bene

Ed ho gettato via inutilmente

L’unica cosa vera della mia vita

L’amore tuo per me

Ciao, amore…

Ciao, non piangere

Vedrai che tornerò

Te lo prometto, ritornerò

Te lo giuro, amore, ritornerò

Perché ti amo

Ti amo…

Ritornerò…

Ciao, amore…

Ciao…

Ti amo!

Ik herinner me onze toespraak

Hij werd onderbroken door een sirene

Ver weg rennen, wie weet waar

Ik was bang omdat altijd

Als ik dit geluid hoor

Ik denk aan iets ernstigs

En dat realiseerde ik me niet voor jou en mij

Er had niets ernstigers kunnen gebeuren

Van ons vertrek...

Dan, zoals nu

We keken elkaar aan

We hadden graag omarmd gebleven en in plaats daarvan

Met een glimlach vergezelde ik je op de gebruikelijke manier

Ik kuste je zoals altijd, en ik zei zachtjes tegen je:

"De afstand, weet je, is als de wind"

Kleine branden blussen

Maar zet de groten aan ... de groten "

Afstand, weet je, is als de wind

Waardoor degenen die niet van zichzelf houden vergeten

Een jaar is al voorbij en het is een brand

Dat brandt mijn ziel

Ik die geloofde dat ik de sterkste was

Ik heb mezelf voor de gek gehouden om te vergeten

En in plaats daarvan ben ik hier om te onthouden...

Om jou te herinneren

Afstand, weet je, is als de wind

Waardoor degenen die niet van zichzelf houden vergeten

Een jaar is al voorbij en het is een brand

Dat brandt de ziel

Nu het lang geleden is

Ik zou mijn leven geven om jou naast me te hebben

Om je weer te zien, tenminste voor een enkel moment

Om je te zeggen: "Vergeef me"

Ik begrijp niets van je goed

En ik gooide het weg tevergeefs

Het enige echte in mijn leven

Jouw liefde voor mij

Hoi liefje...

Hoi, niet huilen

Je zult zien dat ik terug zal komen

Ik beloof je, ik kom terug

Ik zweer het je, liefje, ik kom terug

Omdat ik van jou houd

Ik houd van jou…

Ik zal terugkomen…

Hoi liefje...

Hallo…

Ik houd van jou!