Vecchio Frack - Domenico Modugno

È giunta mezzanotte

Si spengono i rumori

Si spegne anche l’insegna

Di quell’ultimo caffè

Le strade son deserte

Deserte e silenziose

Un’ultima carrozza

Cigolando se ne và

Il fiume scorre lento

Frusciando sotto i ponti

La luna slende in cielo

Dorme tutta la città

Solo và un’uomo in frack

Ha il cilindro per cappello

Due diamanti per gemelli

Un bastone di cristallo

La gardenia nell’occhiello

E sul candido gilet

Un papillon

Un papillon di seta blu

S’avvicina lentamente

Con incedere elegante

Ha l’aspetto trasognato

Malinconico ed assente

Non si sa da dove vien

Ne dove va

Chi mai sarà

Quell’uomo in frack

Buon nuite bonne nuite

Buon nuite bonne nuite

Buona notte

Va dicendo ad ogni cosa

Ai fanali illuminati

Ad un gatto innamorato

Che randagio se ne va

E' giunta ormai l’aurora

Si spengono i fanali

Si sveglia a poco a poco

Tutta quanta la città

La luna s'è incantata

Sorpresa ed impallidita

Pian piano

Scolorandosi nel cielo sparirà

Sbadiglia una finestra

Sul fiume silenzioso

E nella luce bianca

Galleggiando se ne van

Un cilindro

Un fiore e un frack

Galleggiando dolcemente

E lasciandosi cullare

Se ne scende lentamente

Sotto i ponti verso il mare

Verso il mare se ne và

Chi mai sarà, chi mai sarà

Quell’uomo in frack

Adieu adieu adieu adieu

Addio al mondo

Ai ricordi del passato

Ad un sogno mai sognato

Ad un’attimo d’amore

Che mai più ritornerà

Het is middernacht

De geluiden gaan uit

Het bord gaat ook uit

Van die laatste koffie

De straten zijn verlaten

Verlaten en stil

Een laatste rijtuig

piepen gaat weg

De rivier stroomt langzaam

Geruis onder de bruggen

De maan schijnt aan de hemel

De hele stad slaapt

Alleen een man in staarten gaat

Hij heeft een hoge hoed

Twee diamanten voor manchetknopen

Een kristallen staf

De gardenia in het knoopsgat

En op het witte vest

Een vlinderdas

Een blauwe zijden vlinderdas

Het nadert langzaam

Met een elegante gang

Het heeft een dromerige uitstraling

Melancholisch en afwezig

Het is niet bekend waar het vandaan komt

Waar gaat het naartoe

Wie zal dat ooit zijn?

Die man in staarten

Gelukkig nuite bonne nuite

Gelukkig nuite bonne nuite

Welterusten

Hij vertelt alles

Naar de verlichte koplampen

Naar een verliefde kat

Wat een zwerver gaat weg

De dageraad is nu aangebroken

De lichten gaan uit

Beetje bij beetje wordt hij wakker

De hele stad

De maan was betoverd

Verbaasd en bleek

Langzaam

Verkleurd in de lucht zal het verdwijnen

Een raam gaapt

Op de stille rivier

En in het witte licht

Ze drijven weg

Een cilinder

Een bloem en een rok

Zachtjes drijvend

En jezelf laten rocken

Hij gaat langzaam naar beneden

Onder de bruggen richting zee

Naar de zee gaat hij

Wie zal er ooit zijn, wie zal er ooit zijn?

Die man in staarten

Adieu adieu adieu adieu

Afscheid van de wereld

Naar de herinneringen aan het verleden

Naar een droom waar je nooit van hebt gedroomd

Voor een moment van liefde

Dat komt nooit meer terug