Cavallo Bianco - Domenico Modugno

Vorrei gridare: «Aiuto sto morendo»

Tra il rosso dei papaveri ed i grilli

E la pietà festosa degli uccelli

Ma d’improvviso appare un cavallo bianco

È il mio delirio che mi fa sognare

Io salto in sella e andiamo a galoppare

Laggiù dove mai più ritornerò

Corri, cavallo mio

Lungo i sentieri della mia nostalgia

Corri, perché laggiù

Mi puoi portare solamente tu

Guarda, lo vedi il mare?

Lasciami lì vicino a quel casolare

Guarda l’amore mio

Come è carina in questa fotografia

L’ho accarezzata troppo con le mie dita

Per questo adesso si è un po' sgualcita

Ma di presenza è più bella ancor

Guarda il mio paese

Quelle casette bianche sulla collina

Prendi quella stradina

Che porta proprio in fondo a casa mia

Vedo mio padre che sta lavorando

Mia madre in casa che sta pregando

Cucina e piange pensando a me

M’hanno lasciato solo in mezzo in campo

I miei compagni mi han dimenticato

Il mio cavallo bianco se n'è andato

È troppo stanco ormai per galoppare

Il cielo intorno a me già sta girando

Ho gli occhi aperti, ma non vedo più

Mentre la bocca mia sta sorridendo

Ed il perché soltanto Iddio lo sa

Ik zou willen schreeuwen: "Help ik ga dood"

Tussen het rood van de klaprozen en de krekels

En het feestelijke medelijden van de vogels

Maar plotseling verschijnt er een wit paard

Het is mijn delirium dat me doet dromen

Ik spring in het zadel en we gaan in galop

Daar beneden waar ik nooit meer terug zal komen

Ren, mijn paard

Langs de paden van mijn nostalgie

Ren, want daarginds

Je kunt mij alleen jij nemen

Kijk, zie je de zee?

Laat me daar in de buurt van dat huisje

Kijk naar mijn liefde

Wat is ze schattig op deze foto

Ik streelde het te veel met mijn vingers

Daarom is het nu een beetje gekreukt

Maar aanwezigheid is nog mooier

Kijk naar mijn land

Die witte huizen op de heuvel

Neem dat straatje

Die rechtstreeks naar mijn huis leidt

Ik zie mijn vader die aan het werk is

Mijn moeder in huis die aan het bidden is

Hij kookt en huilt als hij aan mij denkt

Ze lieten me alleen in het midden op het veld

Mijn metgezellen zijn me vergeten

Mijn witte paard is weg

Hij is nu te moe om te galopperen

De lucht om me heen draait al

Mijn ogen zijn open, maar ik kan niet meer zien

Terwijl mijn mond lacht

En waarom alleen God weet