Ved Alltings Ende - Dødsengel

Fra innerst i livet

Har jeg søkt det

Som ligger bortenfor tid

Utenfor de mange og de få

Mitt blod er spilt på steingrunn

Mitt håp er spredt blant virvlende stjerner

Min sjel er en veldig hall havori fossiler vandrer

Og speilglass taler med rungende røster

Tolv vinger omkranser mitt fall

Strødde asker dekker min verdslighet

De som knyttet en utstrakt

Hånd fra jordsmonnen mot et veldig intet

Den tomme himmelen som

Lyste ned på en verden

Av fossiler og glass

I ferden møtes vi i sirkler og bølger

Vi er to, selv om vi er ikledd nye navn

Ved alltings ende forenes vi i intet

Uit de grond van mijn leven

Heb ik het aangevraagd

Wat voorbij de tijd is

Buiten de velen en de weinigen

Mijn bloed is vergoten op een rots

Mijn hoop is verstrooid tussen de wervelende sterren

Mijn ziel is een zeer hal havori fossielen dwalen

En spiegelglas spreekt met klinkende stemmen

Twaalf vleugels omringen mijn val

Verstrooide as bedekken mijn wereldsgezindheid

Degenen die een uitgebreide

Hand van de grond tegen een heel niets

De lege lucht zoals

Scheen neer op een wereld

Van fossielen en glas

In de reis ontmoeten we elkaar in cirkels en golven

We zijn met z'n tweeën, ook al dragen we nieuwe namen

Aan het einde van alles zijn we in niets verenigd