Little Orphan Girl - Doc Watson, Fred Price, Clint Howard

«No home, no home,» said a little girl

At the door of a rich man’s home

She trembling stood on the marble steps

And leaned on the polished wall

Her clothes were thin and her feet were bare

And the snowflakes covered her head

«Let me come in,» she feebly said

«Please give me a little bread.»

As the little girl still trembling stood

Before that rich man’s door

With a frowning face he scornfully said

«No room, no bread for the poor.»

Then the rich man went to his table so fine

Where he and his family were fed

And the orphan stood in the snow so deep

As she cried for a piece of bread

The rich man slept on his velvet couch

And he dreamed of his silver and gold

While the orphan lay in a bed of snow

And murmured, «So cold, so cold.»

The hours rolled on through the midnight storm

Rolled on like a funeral bell

The sleet came down in a blinding sheet

And the drifting snow still fell

When morning came the little girl

Still lay at the rich man’s door

But her soul had fled away to its home

Where there’s room and there’s bread for the poor

«Geen huis, geen huis,» zei een klein meisje

Aan de deur van het huis van een rijke man

Ze stond bevend op de marmeren trap

En leunde op de gepolijste muur

Haar kleren waren dun en haar voeten waren bloot

En de sneeuwvlokken bedekten haar hoofd

«Laat me binnenkomen,» zei ze zwakjes

"Geef me alsjeblieft een beetje brood."

Terwijl het kleine meisje nog steeds bevend stond

Voor de deur van die rijke man

Met een fronsend gezicht zei hij minachtend:

"Geen kamer, geen brood voor de armen."

Toen ging de rijke man naar zijn tafel, zo fijn

Waar hij en zijn gezin te eten kregen

En de wees stond zo diep in de sneeuw

Terwijl ze huilde om een ​​stuk brood

De rijke man sliep op zijn fluwelen bank

En hij droomde van zijn zilver en goud

Terwijl de wees in een bed van sneeuw lag

En mompelde: "Zo koud, zo koud."

De uren rolden door tijdens de middernachtstorm

Opgerold als een rouwklok

De ijzel viel in een verblindend laken

En de stuifsneeuw viel nog steeds

Toen de ochtend kwam, het kleine meisje

Lig nog steeds voor de deur van de rijke man

Maar haar ziel was weggevlucht naar zijn huis

Waar ruimte is en brood voor de armen