Eulogy - Disembodied

These scars I wear never seem to heal

These scars i wear have never seemed so real

These scars i wear define my fate

These scars i wear have turned to hate

For now i run away from my problems

Cowering from my fear

Unable to confront my oppressor

Unable to contest against myself

I dig this hole within my soul for me to hide

With each moment I’m more buried alive

I dig this hole within my soul for me to hide

How much will it take to fill this emptiness inside

These costumes we wear prefabricated

Yet we’re never satisfied within our niche

But as we search for the next mold

I ask you is this fashion a reflection of who i am

Of who we are, of who you are

Or is it my new new new… label

I sing this song in honer for all who’ve died

I sing this song in honer for all who are dead

Deze littekens die ik draag lijken nooit te genezen

Deze littekens die ik draag leken nog nooit zo echt

Deze littekens die ik draag bepalen mijn lot

Deze littekens die ik draag zijn veranderd in haat

Voor nu ren ik weg van mijn problemen

Ineengedoken van mijn angst

Kan mijn onderdrukker niet confronteren

Kan niet tegen mezelf strijden

Ik graaf dit gat in mijn ziel om te verbergen

Met elk moment word ik meer levend begraven

Ik graaf dit gat in mijn ziel om te verbergen

Hoeveel kost het om deze leegte van binnen te vullen?

Deze kostuums dragen we geprefabriceerd

Toch zijn we nooit tevreden binnen onze niche

Maar terwijl we zoeken naar de volgende mal

Ik vraag je of deze mode een weerspiegeling is van wie ik ben

Van wie we zijn, van wie jij bent

Of is het mijn nieuwe nieuwe nieuwe… label

Ik zing dit lied ter ere van iedereen die is overleden

Ik zing dit lied ter ere van iedereen die dood is