Human After All - Dirt Poor Robins

Love, your enemy is time

It’s too soon to set it straight

Too late to keep you on the narrow

For this pressure on my chest

That never lets me rest is building with each new tomorrow

For what we needed most, was only just a ghost

A vapor trail, a plane gone by

A bridge of smoke that fades before our eyes

We’d cross the rope, but our balance is a joke

We’re human after all, still there’s no excuse to fall

This mortal will, more rust than flesh

Turned by the creeping bitterness

Aging machines, no soul to offer

Crushed by the burdens of our fears

Carried alone for all these years

Programmed to flee, too weak to bother

What we needed most was only just a ghost

A vapor trail, a plane gone by

A bridge of smoke that fades before our eyes

We’d cross the rope, but our balance is a joke

We’re human after all, still there’s no excuse to-

Afraid of letting go, we claw the dirt and move the earth

Reclaiming the rotting vessels of our love

Animating corpses to dance like they’re rejoicing

As the audience is stifled by the actors in our show

But it must go on

We were the cause, we are at fault

We cannot draw from empty vaults

With vacant hands, we’re left to ponder

If only then we had been told, infatuations would grow cold

We might have more than ash to squander

I’ll always wonder…

Was it a vapor trail?

A vapor trail

Are we a vapor trail?

Vapor trail

Liefde, je vijand is tijd

Het is te vroeg om het recht te zetten

Te laat om je op de hoogte te houden

Voor deze druk op mijn borst

Dat laat me nooit rusten, bouwt op met elke nieuwe morgen

Voor wat we het meest nodig hadden, was slechts een geest

Een dampspoor, een voorbijgevlogen vliegtuig

Een rookbrug die voor onze ogen vervaagt

We zouden het touw oversteken, maar onze balans is een grap

We zijn tenslotte mensen, toch is er geen excuus om te vallen

Deze sterfelijke wil, meer roest dan vlees

Gewend door de sluipende bitterheid

Verouderende machines, geen ziel te bieden

Verpletterd door de lasten van onze angsten

Al die jaren alleen gedragen

Geprogrammeerd om te vluchten, te zwak om lastig te vallen

Wat we het meest nodig hadden, was slechts een geest

Een dampspoor, een voorbijgevlogen vliegtuig

Een rookbrug die voor onze ogen vervaagt

We zouden het touw oversteken, maar onze balans is een grap

We zijn tenslotte mensen, toch is er geen excuus om-

Bang om los te laten, klauwen we in het vuil en verplaatsen we de aarde

De rottende vaten van onze liefde terugwinnen

Lijken animeren om te dansen alsof ze zich verheugen

Omdat het publiek wordt verstikt door de acteurs in onze show

Maar het moet doorgaan

Wij waren de oorzaak, wij hebben de schuld

We kunnen niet putten uit lege kluizen

Met lege handen moeten we nadenken

Als ons toen was verteld, zouden verliefdheden koud worden

We hebben misschien meer dan as om te verspillen

Ik zal me altijd afvragen...

Was het een dampspoor?

Een dampspoor

Zijn we een dampspoor?

Dampspoor