Magica Story - Dio

It was a time of celebration.

The Book of Magica and the wizards who had used

its spells so wisely for the good of the people were being honored in all the

great cities of the world.

There was however an exception.

Where good thrives,

evil survives and evil has plans for survival

The celebration of thanks and prosperity would signal the forces of Evilsyde to

begin the attack and ultimate capture and destruction of Magica.

The spells from the Book would be used to turn all of those unwilling to join

Evilsyde into statues of stone and send their spirits to Otherworld,

where they would eventually be assimilated into the energy needed to drive

Evilsyde, and maintain its power without the necessity of the Book and its

incantations forever

Defenses were naturally relaxed during the festive preparations and although

the battle was well-fought by both factions, the minions of the dark prevailed.

Their assault was well-planned and executed to a fault.

After overwhelming

their initial opposition, they pushed on to the sacred ground upon which the

Book of Magica rested.

They possessed a much weaker form of magic themselves,

and although it would be normally quite useless against the strength of Magica,

the inability of the Wizards to gather themselves together in time,

coupled with the perfect timing and determination of the attackers,

spelled doom for the Book and its followers

The leader of the insurrection was the high priest and executioner known as

Shadowcast.

His presence could make the naughtiest of children become obedient

and inspire great fear among the adult population.

This man, most vile,

would now be ruler of all and answerable to none.

His reign would plunge

Blessing into eternal darkness and prepare the way for the coming of his master,

Astoroth, the Grand Duke of Hell

The capture of Magica did not, however, mean that Shadowcast had finally

reached his goal.

He must now find and conquer Blessing’s Grand Wizard and

legendary hero, Eriel.

Eriel, who defeated Evilsyde time and again with his

understanding and use of Magica’s spells.

He would be the last stumbling block

of total domination

Eriel had removed himself from the general population in anticipation of

everlasting peace and now he devoted all of his energy to meditation and praise

of his God.

Lately though, he had been visited by many temptations in his

dreams.

Promises of pleasure, riches and power raced through his sleeping mind.

All these lures had been placed there by Shadowcast, hoping to avoid

confrontation between this dominant man and his own villainous forces.

Eriel however had resisted these solicitations and was now warned of some

impending danger.

He managed to make his way to the sacred ground by cloaking

his identity with simple spells, only to be discovered just before his attempt

to rescue the Book of Magica, but not before he was able to memorize the most

important of Magica’s charms, The spell of Restoration

The ceremony of thanksgiving was now directed toward the transmission of

spirits to Otherworld.

One by one the good souls of Blessing were turned to

stone and sent on to their grisly fate, until only the noble Eriel remained.

The spectacle that followed was meant to degrade Eriel and raise the courage

of the cowardly supplicants of Evilsyde, but true to his indominantable bearing,

he promised to return and banish Evilsyde forever.

Then he was gone

The horrors of Otherworld are now revealed to the masses huddled together for

some small measure of comfort.

First the adults were separated from their

children amid cries and pleas for help.

Next the old ones were taken away and

assigned to a place very near the assimilation site.

They were guarded by

monstrous, misshapen denizens of this shrouded netherland, who constantly

harangued the inmates with promises of pain and extermination.

Intermittent

bursts of flame shot up from jagged cracks in the ground, threatening to

consume anyone in its path.

Shrieks of torment could be heard piercing the

murky atmosphere, further unnerving the petrified captives.

Only one seemed

unaffected by all the inflicted fear and turmoil.

Eriel’s strength and

determination soon pacified the men and women with whom he was confined.

When they all became more calm and subdued, he began to speak to them softly

as an adult to his children.

Long ago you entrusted me to protect the Book of

Magica and to be faithful to its special purpose.

It must seem that I have

failed you and condemned us all to oblivion, but fear not!

This hell is only a

test of your faith and resolve.

The power of Magica did not vanish in fire.

On the third day I will evoke the spell of Restoration.

United we shall return

to Blessing and, armed with the strength of Magica, we will be triumphant.

Many will perish, but Magica and our souls cannot be restored until three days

have passed.

Take heart my friends.

Victory awaits you

Even magic has its limitations and as Eriel explained to his flock,

the spell could not be activated until a waiting period of at least three days.

One third of the souls of Blessing would be melded into the Evilsyde

collective before Eriel could be effective with the words of Restoration

The old ones were the first to go.

Cries of encouragement and hope were shouted

to the condemned as they trudged slowly to their fate.

One by one they were

thrown into the assimilation chamber where a blinding blue spark gave evidence

of their demise.

With each burst Eriel’s heavy heart ached with guilt for his

part in this slaughter of his charges.

If only he had not become so complacent.

He above all should never have let this tragedy transpire

In the compound holding the young adults, an insurrection of sorts was

occurring.

A boy of seventeen years called Challis was urging an uprising among

his captured companions.

Futile though it was, it earned Challis a place in the

cell adjoining Eriel’s.

His rantings and ravings were soon quelled by Eriel’s

quiet urging and the two settled into serious conversation.

Eriel knew his time

of assimilation was near and only hoped it would not be scheduled before the

three day waiting period for Restoration was ended.

Shadowcast wanted to

personally oversee Eriel’s termination but couldn’t abandon his duties on

Blessing until all was secure.

Would there be enough time?

Eriel realized some of his own strong qualities in Challis and decided that

this was an opportunity not to be lost.

He instructed Challis to remove all

anger from his mind and hate from his heart.

Only the pure could receive and

transmit this most important of spells.

Convinced that this young man was ready,

he joined with his spirit and gave him these words.

Sanasha Gorath Sollis

Arcanna, Words that would resurrect the masses if delivered correctly and in

time

Over two days had passed before Shadowcast was ready for travel to Otherworld

to deliver Eriel to his fate.

His journey through Otherworld was marked by what

could pass for cheers, if they weren’t shouted from the mouths of utterly

inhuman shapes and forms.

Upon his arrival he instructed the guards to take him

straight to Eriel.

Once there he announced with great satisfaction that he

would personally supervise Eriel’s execution in a matter of hours.

Nearby, Challis loudly voiced his objection to this treatment of his newly met

hero and was rewarded by kicks and punches until he could no longer speak.

Eriel’s heart sank.

Had he misjudged Challis and entrusted his people’s future

to a reckless youth?

Eriel’s mind wandered to his own younger days.

He too had been restless and foolhardy, but in time had outgrown these traits

and become the adored leader of Blessing.

He wondered if Challis had yet

experienced love.

Eriel himself had turned his back on the beautiful and

innocent Annica.

She was his intended from birth, but he couldn’t let love for

this saintly child cloud his duties to Blessing and the Book

One hour remained in the wait for Restoration.

Eriel’s hopes were soaring.

Surely Shadowcast would fail once again.

But as that thought surfaced,

so did Evilsyde’s dark leader.

Eriel was led away with head held high,

but as he passed Challis he gave just the slightest nod.

A gesture that wasn’t

lost on the youth.

Eriel was then taken to the assimilation chamber and

strapped to the cross-like structure in the middle of the room.

Seconds were

all that stood in the way of resurrection or destruction.

Shadowcast walked to

Eriel, presumably to gloat one last time to his old nemesis.

Eriel welcomed the

time that would be wasted, but at the last moment Shadowcast seemed to

reconsider and raised his arm in signal for the end to begin.

The arm dropped

and, with crackle and hiss, Eriel was no more.

Shadowcast and his minions

erupted with joy.

Never again to be slaves.

Now to be masters

Challis heard the cheering and knew that Eriel had passed without time to

summon the spell.

Now only he could influence the future.

He heard the rattling

of armor and realized they were coming for him.

Soon the guards appeared and

dragged the struggling Challis from his confinement.

One of his jailers struck

him a mighty blow across the face and suddenly all his anger left him.

He was sure of what he must do.

Thunder starts from silence and he would be

thunder

Challis was taken to the chamber and secured to the cross.

Shadowcast

approached him and asked if he had any last thing to say before assimilation.

Challis smiled and said he did.

Then with an evil laugh, Shadowcast raised his

arm and announced that his question was only a final killing joke.

It was now or never.

As the arm fell in signal, Challis shouted out the spell:

Sanasha Gorath Sollis Arcanna and all hell actually broke loose.

Challis and the good folk of Blessing were bathed in an incredible rush of

light.

Shadowcast and all his wicked throng writhed in agony in the darkness

they were spawned from, as the fierce illumination sought them out and consumed

each troll, ogre and gargoyle in a horrible melting frenzy.

Shadowcast,

hiding in the last black space to be found, watched the light creep

irresistibly toward him.

At the last moment he cloaked his body with his

unpriestly robe and muttered what sounded like an oath as the light touched the

cloth.

The robe erupted into flame and then there was nothing.

Surely

Shadowcast was also consumed by fire!

But that tale would not yet be told.

Now as each remaining citizen of Blessing was transported instantly back to

their home, they found themselves standing among thousands of recognizable

stone statues.

These monuments represented their fallen comrades and would ever

be a lasting testament to the dangers of evil and the power of Magica

Now came the time of mourning.

Funeral pyres brightened the night sky for weeks

and songs of sorrow could be heard across the land long after the flames had

sputtered and died.

When the prolonged periods of grieving had ended,

the citizens and their council directed attention to the task of anointing a

new leader and protector of the restored Book of Magica.

The choice seemed a

simple one.

Challis had resurrected the populace and the Book, but many

questioned his youth and inexperience

The debate raged on as the time of choosing approached.

The candidates were

summoned to the sacred place.

Eloquent speeches were made on behalf of them all.

Only Challis lacked a champion and it seemed certain that he would be passed

over.

Will anyone speak for the boy?

asked the council.

The question was

greeted by silence as the judges turned away to cast their votes.

Then the quiet was broken.

A handsome woman with golden hair, now flecked with

traces of gray, spoke: Challis must be chosen.

This is the secret I have

carried with me for all these years.

Although I was once rebuffed by my only

true love, Eriel, our brief union produced the young man standing before you.

Eriel was never to know that he had sired this free spirit, but he will live

on through his son’s achievements if you now find him worthy.

So spoke Annica,

mother of Challis

The decision was now reached quickly.

Annica’s revelation left little doubt in

the minds of the councillors that Challis should indeed succeed his father.

Evilsyde had been defeated, Shadowcast was hopefully destroyed,

Challis had been chosen to lead his people and, despite the huge number of

casualties, the old way of life began again.

But, evil does not easily die.

Shadowcast did indeed survive and persist in his attempts to challenge and

conquer Blessing.

Great battles would be fought.

Brave heroes would rise to the

occasion and legends were created.

There was, of course, the unforgettable War

of the Darkpeace when Challis.

Ah!

But that’s another story!

Het was een tijd van feest.

Het Boek der Magie en de tovenaars die hadden gebruikt

zijn spreuken zo wijs voor het welzijn van de mensen werden geëerd in alle

grote steden van de wereld.

Er was echter een uitzondering.

Waar het goede gedijt,

het kwaad overleeft en het kwaad heeft plannen om te overleven

De viering van dank en voorspoed zou de krachten van Evilsyde een signaal geven om:

begin met de aanval en de uiteindelijke verovering en vernietiging van Magica.

De spreuken uit het Boek zouden worden gebruikt om al degenen die niet mee wilden doen te veranderen

Evilsyde in standbeelden van steen en stuur hun geesten naar Otherworld,

waar ze uiteindelijk zouden worden opgenomen in de energie die nodig is om te rijden

Evilsyde, en zijn macht behouden zonder de noodzaak van het Boek en zijn

bezweringen voor altijd

De verdediging was natuurlijk ontspannen tijdens de feestelijke voorbereidingen en hoewel

de strijd werd goed gestreden door beide facties, de handlangers van het duister hadden de overhand.

Hun aanval was goed gepland en ten onrechte uitgevoerd.

Na overweldigend

hun aanvankelijke tegenstand, duwden ze door naar de heilige grond waarop de

Book of Magica rustte.

Ze bezaten zelf een veel zwakkere vorm van magie,

en hoewel het normaal gesproken vrij nutteloos zou zijn tegen de kracht van Magica,

het onvermogen van de tovenaars om zichzelf op tijd te verzamelen,

in combinatie met de perfecte timing en vastberadenheid van de aanvallers,

spelde onheil voor het Boek en zijn volgelingen

De leider van de opstand was de hogepriester en beul die bekend staat als

Schaduwgegoten.

Zijn aanwezigheid kan ervoor zorgen dat de stoutste kinderen gehoorzaam worden

en grote angst inboezemen onder de volwassen bevolking.

Deze man, de meest verachtelijke,

zou nu de heerser van alles zijn en aan niemand verantwoording verschuldigd zijn.

Zijn heerschappij zou storten

Zegen in de eeuwige duisternis en bereiden de weg voor de komst van zijn meester,

Astoroth, de groothertog van Hell

De verovering van Magica betekende echter niet dat Shadowcast eindelijk...

zijn doel bereikt.

Hij moet nu de Grote Tovenaar van Blessing vinden en veroveren en

legendarische held, Eriel.

Eriel, die Evilsyde keer op keer versloeg met zijn

begrip en gebruik van Magica's spreuken.

Hij zou het laatste struikelblok zijn

van totale overheersing

Eriel had zichzelf uit de algemene bevolking verwijderd in afwachting van

eeuwige vrede en nu wijdde hij al zijn energie aan meditatie en lofprijzing

van zijn God.

De laatste tijd werd hij echter bezocht door veel verleidingen in zijn

dromen.

Beloften van plezier, rijkdom en macht schoten door zijn slapende geest.

Al dit kunstaas was daar geplaatst door Shadowcast, in de hoop te voorkomen dat

confrontatie tussen deze dominante man en zijn eigen gemene krachten.

Eriel had deze verzoeken echter weerstaan ​​en werd nu gewaarschuwd voor een aantal

dreigend gevaar.

Hij slaagde erin om zijn weg naar de heilige grond te vinden door zich te verhullen

zijn identiteit met eenvoudige spreuken, om pas vlak voor zijn poging te worden ontdekt

om het Boek der Magie te redden, maar niet voordat hij in staat was om het meeste te onthouden

belangrijk van Magica's charmes, The spell of Restoration

De ceremonie van dankzegging was nu gericht op de overdracht van:

geesten naar de andere wereld.

Een voor een werden de goede zielen van Blessing tot

steen en naar hun griezelige lot gestuurd, totdat alleen de nobele Eriel overbleef.

Het spektakel dat volgde was bedoeld om Eriel te degraderen en de moed op te krikken

van de laffe smeekbeden van Evilsyde, maar trouw aan zijn ontembare houding,

hij beloofde terug te keren en Evilsyde voor altijd te verbannen.

Toen was hij weg

De verschrikkingen van Otherworld worden nu onthuld aan de massa's die bij elkaar zitten voor

een kleine mate van comfort.

Eerst werden de volwassenen gescheiden van hun

kinderen te midden van huilen en smeken om hulp.

Vervolgens werden de oude weggenomen en

toegewezen aan een plaats vlakbij de assimilatieplaats.

Ze werden bewaakt door

monsterlijke, misvormde bewoners van dit gehulde nederland, die voortdurend

sprak de gevangenen toe met beloften van pijn en uitroeiing.

Periodieke

uitbarstingen van vlammen schoten omhoog uit gekartelde scheuren in de grond en dreigden

consumeren iedereen op zijn pad.

Er waren kreten van kwelling te horen die de

duistere atmosfeer, wat de versteende gevangenen nog meer van streek maakte.

Er leek er maar één

onaangetast door alle toegebrachte angst en onrust.

Eriel's kracht en

vastberadenheid kalmeerde al snel de mannen en vrouwen met wie hij was opgesloten.

Toen ze allemaal rustiger en ingetogener werden, begon hij zachtjes tegen ze te praten

als volwassene voor zijn kinderen.

Lang geleden heeft u mij toevertrouwd om het Boek van

Magica en trouw zijn aan zijn speciale doel.

Het moet lijken dat ik

heeft je in de steek gelaten en ons allemaal tot vergetelheid veroordeeld, maar vrees niet!

Deze hel is slechts een

test van uw geloof en vastberadenheid.

De kracht van Magica verdween niet in vuur.

Op de derde dag zal ik de betovering van Restauratie oproepen.

Verenigd zullen we terugkeren

tot zegen en, gewapend met de kracht van Magica, zullen we zegevieren.

Velen zullen omkomen, maar Magica en onze zielen kunnen pas na drie dagen worden hersteld

geslaagd zijn.

Houd moed, mijn vrienden.

De overwinning wacht op je

Zelfs magie heeft zijn beperkingen en zoals Eriel aan zijn kudde uitlegde,

de spreuk kon pas worden geactiveerd na een wachttijd van ten minste drie dagen.

Een derde van de zielen van Blessing zou worden versmolten in de Evilsyde

collectief voordat Eriel effectief kon zijn met de woorden van Restauratie

De oude waren de eersten die gingen.

Er werden kreten van aanmoediging en hoop geschreeuwd

aan de veroordeelden terwijl ze langzaam naar hun lot sjokten.

Eén voor één waren ze

in de assimilatiekamer gegooid waar een verblindende blauwe vonk het bewijs gaf

van hun overlijden.

Bij elke uitbarsting deed Eriels zware hart pijn van schuldgevoelens

deel aan deze slachting van zijn beschuldigingen.

Was hij maar niet zo zelfgenoegzaam geworden.

Hij had deze tragedie vooral nooit mogen laten gebeuren

Op de compound waar de jongvolwassenen zaten, was er een soort opstand

voorkomen.

Een jongen van zeventien jaar genaamd Challis drong aan op een opstand onder...

zijn gevangen metgezellen.

Hoe nutteloos het ook was, het leverde Challis een plaats op in de

cel naast die van Eriel.

Zijn tirades en geraaskal werden al snel onderdrukt door Eriel's

rustig aandringen en de twee raakten in een serieus gesprek.

Eriel kende zijn tijd

van assimilatie was nabij en hoopte alleen dat het niet zou worden gepland vóór de

wachtperiode van drie dagen voor herstel werd beëindigd.

Shadowcast wilde

persoonlijk toezicht houden op de beëindiging van Eriel, maar hij kon zijn taken niet opgeven op

Zegen totdat alles veilig was.

Zou er genoeg tijd zijn?

Eriel realiseerde zich enkele van zijn eigen sterke eigenschappen in Challis en besloot dat:

dit was een kans om niet verloren te gaan.

Hij droeg Challis op om alles te verwijderen

woede uit zijn geest en haat uit zijn hart.

Alleen de zuivere kon ontvangen en

verzend deze belangrijkste spreuk.

Ervan overtuigd dat deze jonge man klaar was,

hij voegde zich bij zijn geest en gaf hem deze woorden.

Sanasha Gorath Sollis

Arcanna, woorden die de massa zouden doen herleven als ze correct en in . werden afgeleverd

tijd

Er waren meer dan twee dagen verstreken voordat Shadowcast klaar was om naar Otherworld te reizen

om Eriel aan zijn lot over te laten.

Zijn reis door Otherworld werd gekenmerkt door wat?

zou kunnen doorgaan voor gejuich, als ze niet uit de mond van volslagen werden geschreeuwd

onmenselijke vormen en vormen.

Bij zijn aankomst instrueerde hij de bewakers om hem mee te nemen

rechtstreeks naar Eriel.

Eenmaal daar kondigde hij met grote tevredenheid aan dat hij

zou binnen enkele uren persoonlijk toezicht houden op Eriels executie.

In de buurt uitte Challis luid zijn bezwaar tegen deze behandeling van zijn nieuwe ontmoeting

held en werd beloond met trappen en stoten totdat hij niet meer kon praten.

Eriels hart zonk.

Had hij Challis verkeerd ingeschat en de toekomst van zijn volk toevertrouwd?

aan een roekeloze jeugd?

Eriels gedachten dwaalden af ​​naar zijn eigen jongere dagen.

Ook hij was rusteloos en roekeloos geweest, maar was deze eigenschappen na verloop van tijd ontgroeid

en word de aanbeden leider van Blessing.

Hij vroeg zich af of Challis al...

liefde ervaren.

Eriel zelf had de mooie en...

onschuldige Anniek.

Ze was vanaf de geboorte voor hem bestemd, maar hij kon de liefde niet laten voor

dit heilige kind vertroebelt zijn plichten jegens Zegen en het Boek

Er was nog een uur wachten op herstel.

Eriels hoop was torenhoog.

Shadowcast zou zeker weer falen.

Maar toen die gedachte opkwam,

dat deed de duistere leider van Evilsyde ook.

Eriel werd weggeleid met opgeheven hoofd,

maar toen hij Challis passeerde, knikte hij maar een klein beetje.

Een gebaar dat dat niet was

verloren van de jeugd.

Eriel werd vervolgens naar de assimilatiekamer gebracht en...

vastgebonden aan de kruisachtige structuur in het midden van de kamer.

Seconden waren

alles wat een opstanding of vernietiging in de weg stond.

Shadowcast liep naar

Eriel, vermoedelijk om nog een laatste keer te genieten van zijn oude aartsvijand.

Eriel verwelkomde de

tijd die verspild zou zijn, maar op het laatste moment leek Shadowcast...

heroverweeg en hief zijn arm op als teken dat het einde zou beginnen.

De arm viel

en met geknetter en gesis was Eriel niet meer.

Shadowcast en zijn volgelingen

barstte uit van vreugde.

Nooit meer slaven zijn.

Nu meester worden

Challis hoorde het gejuich en wist dat Eriel voorbij was zonder tijd om...

de spreuk oproepen.

Nu alleen hij kon de toekomst beïnvloeden.

Hij hoorde het geratel

harnas en realiseerde zich dat ze hem kwamen halen.

Al snel verschenen de bewakers en

sleepte de worstelende Challis uit zijn opsluiting.

Een van zijn cipiers sloeg toe

hem een ​​machtige slag in het gezicht en plotseling verliet al zijn woede hem.

Hij wist zeker wat hij moest doen.

Donder begint vanuit stilte en hij zou zijn

donder

Challis werd naar de kamer gebracht en aan het kruis vastgemaakt.

Schaduwcast

benaderde hem en vroeg of hij nog iets te zeggen had voor de assimilatie.

Challis glimlachte en zei van wel.

Toen hief Shadowcast met een boze lach zijn

arm en kondigde aan dat zijn vraag slechts een laatste moordgrap was.

Het was nu of nooit.

Toen de arm in het teken viel, riep Challis de spreuk uit:

Sanasha Gorath Sollis Arcanna en de hel brak echt los.

Challis en de goede mensen van Blessing werden gebaad in een ongelooflijke stroom van

licht.

Shadowcast en al zijn slechte menigte kronkelden in doodsangst in de duisternis

ze werden voortgebracht, terwijl de felle verlichting ze opzocht en verteerde

elke trol, boeman en waterspuwer in een afschuwelijke smeltende razernij.

schaduw,

verstopt in de laatste zwarte ruimte om te vinden, keek naar het licht dat kroop

onweerstaanbaar naar hem toe.

Op het laatste moment bedekte hij zijn lichaam met zijn

unpriesterlijk gewaad en mompelde wat klonk als een eed toen het licht de

lap.

De mantel brak in vlam en toen was er niets.

Zeker

Shadowcast werd ook verteerd door vuur!

Maar dat verhaal zou nog niet verteld worden.

Nu werd elke overgebleven burger van Blessing onmiddellijk teruggebracht naar...

hun huis, bevonden ze zich tussen duizenden herkenbare

stenen beelden.

Deze monumenten vertegenwoordigden hun gevallen kameraden en zouden ooit

wees een blijvend bewijs van de gevaren van het kwaad en de kracht van Magica

Nu kwam de tijd van rouw.

Brandstapels verlichtten de nachtelijke hemel wekenlang

en liederen van verdriet konden over het hele land worden gehoord lang nadat de vlammen waren uitgedoofd

sputterde en stierf.

Toen de langdurige rouwperiode voorbij was,

de burgers en hun raad vestigden de aandacht op de taak om een

nieuwe leider en beschermer van het herstelde Book of Magica.

De keuze leek een

eenvoudige.

Challis had de bevolking en het Boek tot leven gewekt, maar velen

twijfelde aan zijn jeugd en onervarenheid

Het debat woedde voort naarmate de tijd van kiezen naderde.

De kandidaten waren

opgeroepen naar de heilige plaats.

Namens hen werden welsprekende toespraken gehouden.

Alleen Challis miste een kampioen en het leek zeker dat hij zou worden gepasseerd

over.

Zal iemand namens de jongen spreken?

vroeg de gemeente.

De vraag was:

begroet door stilte toen de juryleden zich omdraaiden om hun stem uit te brengen.

Toen werd de stilte verbroken.

Een knappe vrouw met goudkleurig haar, nu bevlekt met

sporen van grijs, spaak: Challis moet worden gekozen.

Dit is het geheim dat ik heb

al die jaren met me meegedragen.

Hoewel ik ooit werd afgewezen door mijn enige

ware liefde, Eriel, onze korte verbintenis heeft de jonge man voortgebracht die voor je staat.

Eriel heeft nooit geweten dat hij deze vrije geest had verwekt, maar hij zal leven

door de prestaties van zijn zoon als je hem nu waardig vindt.

Zo sprak Annica,

moeder van Challis

De beslissing was nu snel genomen.

Annica's onthulling liet weinig twijfel bestaan

de gedachten van de raadsleden dat Challis inderdaad zijn vader zou moeten opvolgen.

Evilsyde was verslagen, Shadowcast werd hopelijk vernietigd,

Challis was gekozen om zijn volk te leiden en ondanks het enorme aantal...

slachtoffers, begon de oude manier van leven opnieuw.

Maar het kwaad sterft niet gemakkelijk.

Shadowcast overleefde inderdaad en volhardde in zijn pogingen om uit te dagen en

overwin zegen.

Er zouden grote veldslagen worden uitgevochten.

Dappere helden zouden opstaan ​​naar de

gelegenheid en legendes werden gecreëerd.

Er was natuurlijk de onvergetelijke Oorlog

van de Darkpeace toen Challis.

Ah!

Maar dat is een ander verhaal!