Тишина - Dino MC47

Строки ложатся на бумагу, потом на биты.

Я словно странник, что в пустыне ищет воды.

Ожидание беды нормально для этой среды.

Хочется сбежать, но давно сожжены мосты.

Решение в жизни, к сожалению, не бывает простым.

Можно начать кипеть, еще не успев остыть.

Каждый готов советовать, как и кому жить,

Забывая о том, что он сам в страхе бежит.

Острые ножи, судьбы — просто копии,

Пустоту души никак не компенсировать допингом.

Это особый режим и понятный немногим,

Куда в итоге приведут вас эти дороги?

Не стоит тратить время и помогать тому,

Кому помощь не нужна, и призывать его к уму.

Его мотивы понятны только ему одному.

Кому какое дело, что кто-то катится ко дну?

Новые небоскребы на фоне разбитых избушек.

Безразличие, не вижу, никого не слушаю.

Рано или поздно это чувство всех задушит.

Дайте воды напиться, пустыня горло сушит.

Припев:

Мучает жажда, и давит тишина.

Видимо, мне не испить эту чашу до дна.

Любовь одна навсегда и на все времена,

Но очень далеко она, и нам отсюда не видна.

Мучает жажда, и давит тишина.

Видимо, мне не испить эту чашу до дна.

Любовь одна навсегда и на все времена,

Но очень далеко она, и нам отсюда не видна.

Философия сегодня предельно проста:

Гони по трассе, но притормаживай на постах.

Вряд ли найдется тот, у кого совесть чиста.

Движуха есть всегда, и нужно просто знать места.

Аккуратным, конечно, надо быть и на поворотах.

Россия как-то по-особому отмечена богом.

Кто знает, сколько дураков на этих дорогах

Воруют и живут за счет наших налогов.

Вера в перемены тлеет глубоко внутри,

Но лучше не становится от всей этой болтовни.

По факту все могут только говорить,

Но что-то изменить не готовы ни мы, ни они.

Так что гоним дальше, дышим этой гарью,

Остаемся, как и раньше, непокорными тварями

Становимся старше, взрослеем с этим чувством,

И больше, чем людям, верим денежному хрусту.

Это, конечно, грустно.

Ну, а что же делать?

Лучше лавэ зарабатывать, чем ловить белок.

Если сидеть без дела, можно словить депрессию,

А это как-то не по-нашему, совсем не весело.

Припев:

Мучает жажда, и давит тишина.

Видимо, мне не испить эту чашу до дна.

Любовь одна навсегда и на все времена,

Но очень далеко она, и нам отсюда не видна.

Мучает жажда, и давит тишина.

Видимо, мне не испить эту чашу до дна.

Любовь одна навсегда и на все времена,

Но очень далеко она, и нам отсюда не видна.

Мучает жажда, и давит тишина.

Видимо, мне не испить эту чашу до дна.

Любовь одна навсегда и на все времена,

Но очень далеко она, и нам отсюда не видна.

Мучает жажда, и давит тишина.

Видимо, мне не испить эту чашу до дна.

Любовь одна навсегда и на все времена,

Но очень далеко она, и нам отсюда не видна.

Lijnen worden op papier gelegd en vervolgens op bits.

Ik ben als een zwerver die water zoekt in de woestijn.

De verwachting van problemen is normaal voor deze omgeving.

Ik wil wegrennen, maar de bruggen zijn al lang verbrand.

De beslissing in het leven is helaas niet eenvoudig.

Voordat het afgekoeld is, kun je beginnen met koken.

Iedereen staat klaar om te adviseren hoe en aan wie te leven,

Vergeten dat hij zelf in angst rent.

Scherpe messen, het lot is slechts kopieën

Er is geen manier om de leegte van de ziel te compenseren met doping.

Dit is een bijzonder regime en voor weinigen begrijpelijk,

Waar zullen deze wegen je uiteindelijk naartoe leiden?

Verspil geen tijd en help iemand

Die geen hulp nodig heeft, en hem voor de geest roept.

Zijn motieven zijn alleen hem duidelijk.

Wat maakt het uit of iemand zinkt?

Nieuwe wolkenkrabbers tegen de achtergrond van gebroken hutten.

Onverschilligheid, ik zie het niet, ik luister naar niemand.

Vroeg of laat zal dit gevoel iedereen verstikken.

Geef me wat water te drinken, de woestijn droogt mijn keel.

Refrein:

Dorst kwelt, en stilte verplettert.

Blijkbaar kan ik deze beker niet tot op de bodem uitdrinken.

Liefde is één voor altijd en voor altijd,

Maar het is erg ver weg, en we kunnen het van hier niet zien.

Dorst kwelt, en stilte verplettert.

Blijkbaar kan ik deze beker niet tot op de bodem uitdrinken.

Liefde is één voor altijd en voor altijd,

Maar het is erg ver weg, en we kunnen het van hier niet zien.

De filosofie van vandaag is uiterst eenvoudig:

Rijd langs het spoor, maar vertraag bij de paaltjes.

Er is bijna niemand met een zuiver geweten.

Er is altijd beweging en je hoeft alleen de plekken te kennen.

Natuurlijk moet je ook voorzichtig zijn in bochten.

Rusland wordt op de een of andere manier op een speciale manier door God gekenmerkt.

Wie weet hoeveel dwazen er op deze wegen zijn

Ze stelen en leven van onze belastingen.

Geloof in verandering smeult diep van binnen

Maar van al dat geklets wordt het er niet beter op.

Eigenlijk kan iedereen alleen praten

Maar noch wij, noch zij zijn klaar om iets te veranderen.

Dus laten we verder rijden, adem deze rotzooi in,

We blijven, zoals voorheen, weerbarstige wezens

Ouder worden, opgroeien met dit gevoel

En meer dan mensen geloven wij in de monetaire crisis.

Dit is natuurlijk triest.

Nou, wat te doen?

Het is beter om lava te verdienen dan eekhoorns te vangen.

Als u niets doet, kunt u depressief worden,

En dit is op de een of andere manier niet onze manier, helemaal niet leuk.

Refrein:

Dorst kwelt, en stilte verplettert.

Blijkbaar kan ik deze beker niet tot op de bodem uitdrinken.

Liefde is één voor altijd en voor altijd,

Maar het is erg ver weg, en we kunnen het van hier niet zien.

Dorst kwelt, en stilte verplettert.

Blijkbaar kan ik deze beker niet tot op de bodem uitdrinken.

Liefde is één voor altijd en voor altijd,

Maar het is erg ver weg, en we kunnen het van hier niet zien.

Dorst kwelt, en stilte verplettert.

Blijkbaar kan ik deze beker niet tot op de bodem uitdrinken.

Liefde is één voor altijd en voor altijd,

Maar het is erg ver weg, en we kunnen het van hier niet zien.

Dorst kwelt, en stilte verplettert.

Blijkbaar kan ik deze beker niet tot op de bodem uitdrinken.

Liefde is één voor altijd en voor altijd,

Maar het is erg ver weg, en we kunnen het van hier niet zien.