Роза - Дима Дембицкий

Боги украсят тобой свой дом, твоя красота неизмерна.

Снова стою прямо пред тобой, опустошенный смиренно.

По-моему я слишком в тебя влюблён, чтобы не быть твоим пленным,

Дай лишь душе обрести покой, когда один Во вселенной.

Я не могу тебя терять, и не хочу, что-то менять.

Я не хочу быть счастливым ни дня, если со мною не будет тебя.

Она будто роза так чиста среди мимолётных серых дней.

И она, пронзая моё сердце снова заставляет быть сильней.

Она будто роза так нежна, и я восхищаюсь только ей.

Даже если время нас оставит, ты все равно останешься моей.

На-на-на-на-на!

Там, где ты всегда буду я!

На-на-на-на-на!

Там, где ты всегда буду я!

На город опустится ночь, в комнате кружит лишь серый дым.

Я наливаю скотч и предугадываю все ходы.

Ты там, где тебя нет, к тебе так тянет

Каждою клеткой, что чужою не станет.

Повсюду вижу тебя, эти фразы в небо летят.

На перебой, у берегов, где мы с тобой пели до утра.

Тебя понимая на сто, ссоры поменяли на стон,

Разжигая сотни мостов, под звуки разных тостов.

Мы остаёмся на года, я никому тебя не отдам.

Я никогда не во что так не верил так, как я верю в тебя и меня.

Мы остаёмся на года, мне не нужна твоя нагота.

Я никогда не во что так не верил так, как я верю в тебя и меня.

Она будто роза так чиста среди мимолётных серых дней.

И она, пронзая моё сердце снова заставляет быть сильней.

Она будто роза так нежна, и я восхищаюсь только ей.

Даже если время нас оставит, ты все равно останешься моей.

Она будто роза так чиста среди мимолётных серых дней.

И она, пронзая моё сердце снова заставляет быть сильней.

Она будто роза так нежна, и я восхищаюсь только ей.

Даже если время нас оставит, ты все равно останешься моей.

Она будто роза так чиста среди мимолётных серых дней.

И она, пронзая моё сердце снова заставляет быть сильней.

Она будто роза так нежна, и я восхищаюсь только ей.

Даже если время нас оставит, ты все равно останешься моей.

De goden zullen hun huis met jou versieren, jouw schoonheid is onmetelijk.

Opnieuw sta ik recht voor je, nederig verwoest.

Ik denk dat ik te verliefd op je ben om niet je gevangene te zijn,

Laat alleen de ziel vrede vinden als ze alleen in het universum is.

Ik kan je niet verliezen, en ik wil niets veranderen.

Ik wil geen dag gelukkig zijn als je niet bij me bent.

Ze is als een roos zo puur tussen vluchtige grijze dagen.

En zij, die mijn hart doorboort, maakt me weer sterker.

Ze is als een roos zo teder, en ik bewonder alleen haar.

Zelfs als de tijd ons verlaat, blijf je van mij.

Na-na-na-na-na!

Waar je ook bent, ik zal er altijd zijn!

Na-na-na-na-na!

Waar je ook bent, ik zal er altijd zijn!

De nacht zal over de stad vallen, alleen grijze rook cirkelt in de kamer.

Ik schenk whisky in en voorspel alle zetten.

Je bent waar je niet bent, zo tot je aangetrokken

Elke cel die geen vreemde zal worden.

Ik zie je overal, deze zinnen vliegen de lucht in.

Tot de onderbreking, aan de kust, waar jij en ik tot de ochtend zongen.

Je honderd begrijpen, ruzies veranderden in kreunen,

Honderden bruggen aansteken, op de klanken van verschillende toasts.

We blijven een jaar, ik zal je aan niemand prijsgeven.

Ik heb nog nooit zo veel in iets geloofd als in jou en mij.

We blijven jaren, ik heb je naaktheid niet nodig.

Ik heb nog nooit zo veel in iets geloofd als in jou en mij.

Ze is als een roos zo puur tussen vluchtige grijze dagen.

En zij, die mijn hart doorboort, maakt me weer sterker.

Ze is als een roos zo teder, en ik bewonder alleen haar.

Zelfs als de tijd ons verlaat, blijf je van mij.

Ze is als een roos zo puur tussen vluchtige grijze dagen.

En zij, die mijn hart doorboort, maakt me weer sterker.

Ze is als een roos zo teder, en ik bewonder alleen haar.

Zelfs als de tijd ons verlaat, blijf je van mij.

Ze is als een roos zo puur tussen vluchtige grijze dagen.

En zij, die mijn hart doorboort, maakt me weer sterker.

Ze is als een roos zo teder, en ik bewonder alleen haar.

Zelfs als de tijd ons verlaat, blijf je van mij.