Иней - Дима Дембицкий

Мысли о тебе провожаю с рассветом.

Ты этот дым, что выпускаю кольцами на небо.

Но ты во мне, ты в каждой моей вене.

Это не вылечат другие, не излечит время.

Ты так красива будто первый иней.

А я так бережно храню внутри только твое лишь имя.

Оно всегда для меня на вершине.

И только к нему меня вели все эти сотни линий.

Перебирая твои фразы в захлеб,

И вспоминаю каждый миг с тобой, пока не замкнет,

До самого утра, где мои губы, как лед,

Я ухожу к тебе, туда где никто нас не найдет,

Я помню все касания что как ток,

По каждой моей клетке, что вокруг весь мир поблек,

И я уверенный на все сто,

Ты первая причина и виновник моих всех строк…

Припев:

В объятьях растай будто иней,

Не бойся, расправь свои крылья,

Со мной оторвись, от земли в небеса!

В объятьях растай будто иней,

Не бойся, расправь свои крылья,

Со мною поверь в этот миг, в чудеса!

И вижу тебе всюду, куда не ткни,

Минута с тобою рядом — мотивация во все дни,

Твой образ собранных из всей книг,

Что мне читали в детстве, и в которые я не вник,

Сколько раздельно потеряв лет,

Когда могли быть счастливы вдвоем, это же так ведь?

Я снова вижу тебя во сне,

И лето что внутри меня сменяется на снег,

Я достигал очередной рубеж,

Но какой прок в этих победах если тебя рядом нет?

И я все выше поднимаюсь вверх,

Что бы хотя на мгновение приблизиться к тебе,

Больше не фразы о любви,

Я засыпаю с кем-то рядом, но мечтаю о глазах твоих,

Я заберу однажды гран-при,

Придумаю себе мечты, и утону сам в них…

Припев:

В объятьях растай будто иней,

Не бойся, расправь свои крылья,

Со мной оторвись, от земли в небеса!

В объятьях растай будто иней,

Не бойся расправь свои крылья,

Со мною поверь в этот миг, в чудеса!

Ik zie mijn gedachten over jou met de dageraad.

Jij bent deze rook die ik ringen in de lucht loslaat.

Maar je bent in mij, je bent in mijn elke ader.

Het zal niet door anderen worden genezen, de tijd zal niet genezen.

Je bent zo mooi als de eerste vorst.

En ik bewaar zo zorgvuldig alleen je naam erin.

Bij mij staat het altijd bovenaan.

En alleen naar hem leidden al deze honderden regels mij.

Terwijl je je zinnen verslikt,

En ik herinner me elk moment met jou tot het sluit,

Tot de ochtend, waar mijn lippen als ijs zijn

Ik ga naar jou, waar niemand ons kan vinden,

Ik herinner me alle aanrakingen die als een stroom zijn,

Voor elk van mijn cellen die over de hele wereld zijn vervaagd,

En ik ben honderd procent zeker

Jij bent de eerste reden en de boosdoener van al mijn regels...

Refrein:

Smelt in je armen als vorst,

Wees niet bang, spreid je vleugels

Breek met mij weg, van de aarde naar de hemel!

Smelt in je armen als vorst,

Wees niet bang, spreid je vleugels

Geloof met mij op dit moment, in wonderen!

En ik zie je overal waar je niet prikt,

Een minuutje met jou is motivatie alle dagen,

Jouw afbeelding verzameld uit alle boeken,

Wat mij in mijn kinderjaren werd voorgelezen, en waar ik me niet in verdiept heb,

Hoeveel afzonderlijk verloren jaren,

Als je samen gelukkig zou kunnen zijn, toch?

Ik zie je weer in mijn droom

En de zomer die in mij is, wordt vervangen door sneeuw,

Ik heb weer een mijlpaal bereikt

Maar wat heb je aan deze overwinningen als je er niet bent?

En ik stijg hoger en hoger,

Om in ieder geval voor een moment dichter bij je te komen,

Geen zinnen meer over liefde

Ik val in slaap met iemand naast me, maar ik droom over je ogen,

Ik zal op een dag de Grand Prix nemen,

Ik zal dromen voor mezelf uitvinden, en mezelf erin verdrinken...

Refrein:

Smelt in je armen als vorst,

Wees niet bang, spreid je vleugels

Breek met mij weg, van de aarde naar de hemel!

Smelt in je armen als vorst,

Wees niet bang om je vleugels uit te slaan

Geloof met mij op dit moment, in wonderen!