5 Stages Of Death - Dice Raw

There are five stages that one journeys through

On the passage to the darkside

Fear… anger…remorse…acceptance…

Each stage more tormenting than the last

And it all begins with…

The first stage, denial, that of course is when people deny

And lie to themselves like they ain’t 'bout to die

This shit get buckwild, I even seen people smile

And joke-crack, not knowin' it’s all 'bout to go black

Niggas be like «Fuck that, man I can take it»

Sixteen to your back?

You ain’t gon' make it

You 'bout to die, and you the only one that don’t know

And here comes the ambulance ridin' all slow

«There you go.

You’ll be aight.

Hear me?

You’ll be aight

Real niggas don’t die!

Real niggas don’t fuckin' die!»

Next is anger, you start cursin' everybody out

Even the paramedics too, cause now there’s doubt

In the back of your head, you think «Oh shit

What if this is really it?»

and start to bitch

Fear, which brings us to number three on the list

You seen your own blood, now you scared as shit

In the background, you can hear the cops talk

Sayin' «That's a damn shame why they’re warmin' up the chalk»

«Dispatch, we got a 416, scuzzbucket with 14−17 holes in him

Doesn’t look good.

Think we’re gonna need a bodybag.»

(zzzzzzzzzzzzzip)

Now here comes your girl, she wants to know why you can’t get up

The firemen grab her and tell her that you been hit up

She drops down to her knees and screams out «Why?»

Now it’s all dawnin' on you that (I think I’m 'bout to die)

Four’s remorse, got you feelin' sorry for the shit you did

Now you realize what goes around comes back, kid

Like when you shot up the block and hit three little kids

You live by it, then you die by it, can you dig

Yeah, thought your mama told ya

But now I see you on the streets, you a thug, yeah you’s a soldier

Five’s acceptance, when you take the acceptance

Into your mind that your life is over

Er zijn vijf fasen die men doorloopt

Op de doorgang naar de duistere kant

Angst ... woede ... wroeging ... acceptatie ...

Elke fase meer kwellend dan de vorige

En het begint allemaal met...

De eerste fase, ontkenning, is natuurlijk wanneer mensen ontkennen

En liegen tegen zichzelf alsof ze niet gaan sterven

Deze shit wordt wild, ik heb zelfs mensen zien lachen

En grap-crack, niet wetend dat het allemaal 'bout to go black' is

Niggas zijn als "Fuck that, man, ik kan het aan"

Zestien op je rug?

Je gaat het niet redden

Je staat op het punt te sterven, en jij bent de enige die het niet weet

En hier komt de ambulance die langzaam rijdt

"Daar ga je.

Je bent goed.

Hoor mij?

Je bent goed

Echte provence gaat niet dood!

Echte provence gaat verdomme niet dood!»

Het volgende is woede, je begint iedereen uit te schelden

Zelfs de ambulancebroeders ook, want nu is er twijfel

In je achterhoofd denk je "Oh shit"

Wat als dit het echt is?»

en begin te bitchen

Angst, wat ons tot nummer drie op de lijst brengt

Je hebt je eigen bloed gezien, nu ben je zo bang

Op de achtergrond hoor je de politie praten

Zeggen «Dat is een verdomde schande waarom ze het krijt opwarmen»

«Dispatch, we hebben een 416, scuzzbucket met 14−17 gaten in hem

Ziet er niet goed uit.

Denk dat we een lijkzak nodig hebben.»

(zzzzzzzzzzzzip)

Nu komt je meisje, ze wil weten waarom je niet kunt opstaan

De brandweermannen grijpen haar en vertellen haar dat je bent geslagen

Ze laat zich op haar knieën vallen en roept "Waarom?"

Nu dringt het allemaal tot je door dat (ik denk dat ik op het punt sta te sterven)

Four's wroeging, heb je medelijden met de shit die je deed

Nu realiseer je je dat wat rondgaat, terugkomt, jongen

Zoals toen je het blok op schoot en drie kleine kinderen sloeg

Je leeft ernaar, dan sterf je ernaar, kun je graven?

Ja, ik dacht dat je moeder het je had verteld

Maar nu zie ik je op straat, jij een misdadiger, ja je bent een soldaat

Vijf's acceptatie, wanneer je de acceptatie neemt

In gedachten dat je leven voorbij is