I Remember - Dianne Reeves

I remember the sounds from the hall and the books on the shelf

I remember them all

I remember the clock on the desk and the chair and the rug

And all of the rest

Like the venetian blinds drawn shut

The record playing over and over until dawn

Until the grooves had worn thin on that one song

I remember thinking we were worlds apart

Until I heard your words and it spoke my heart

I remember thinking I was too far gone

And you reminded me that there is no such thing

I remember a weight like lead crashing down on my hope

Thunder in my head

I remember the pain, the spasm, the sense of lost

Falling into a chasm

And the blinds drawn shut

The record playing over and over

Until dawn, until the grooves had worn thin

On that one song

I remember thinking we were worlds apart

Until I heard your words and it spoke my heart

I remember thinking I was too far gone

And you reminded me that there is no such thing

I remember

Like it was yesterday

I remember

Like it was yesterday

I remember

You’re smile

I remember you touch, your voice

I remember, oh I remember

I remember thinking we were worlds apart

Until I heard your words and they spoke my heart

I remember thinking I was too far gone

And you reminded me, you did, that’s there no such thing

No such thing

Ik herinner me de geluiden uit de hal en de boeken op de plank

Ik herinner me ze allemaal

Ik herinner me de klok op het bureau en de stoel en het vloerkleed

En al de rest

Zoals de jaloezieën dichtgetrokken

De plaat speelt steeds weer tot het ochtendgloren

Totdat de grooves op dat ene nummer dun waren geworden

Ik herinner me dat ik dacht dat we een wereld van verschil waren

Totdat ik je woorden hoorde en het mijn hart sprak

Ik herinner me dat ik dacht dat ik te ver heen was

En je herinnerde me eraan dat zoiets niet bestaat

Ik herinner me een gewicht als lood dat neerstortte op mijn hoop

Donder in mijn hoofd

Ik herinner me de pijn, de kramp, het gevoel van verloren

In een afgrond vallen

En de jaloezieën gesloten

De plaat die keer op keer speelt

Tot het ochtendgloren, totdat de groeven dun waren geworden

Op dat ene nummer

Ik herinner me dat ik dacht dat we een wereld van verschil waren

Totdat ik je woorden hoorde en het mijn hart sprak

Ik herinner me dat ik dacht dat ik te ver heen was

En je herinnerde me eraan dat zoiets niet bestaat

Ik herinner

Alsof het gisteren was

Ik herinner

Alsof het gisteren was

Ik herinner

Je lacht

Ik herinner me dat je aanraakte, je stem

Ik herinner het me, oh ik herinner het me

Ik herinner me dat ik dacht dat we een wereld van verschil waren

Totdat ik je woorden hoorde en ze mijn hart spraken

Ik herinner me dat ik dacht dat ik te ver heen was

En je herinnerde me eraan, dat deed je, dat is er niet zoiets

Zoiets niet