Quatre Mains - dEUS

Entre-temps on se lance dans la gloire

Miami de lumière, dépourvue de bruit

Ça me choque chaque fois comment on accepte le statu quo

Le fauteuil qui nous regarde sans soul

Comme un mouton qui bâille et nous accueille dans son univers zen

Je me poursuis moi-même

Mes propres coutumes ayant endormies le diable

Et la vitesse d’une pensée glauque s’installe dans ta motricité

Je te regarde

Tu attends

J’aurais bien voulu être le mec

Qui observe sans gêne ce théâtre

Mais des siècles d’impatience me poussent vers l’aube

Toujours le même commencement

Le circuit électrique qu’on n’oublie guère de déclencher

Quand on se lance dedans

Le cœur nu

Et ça épate

Mais je ne te chercherai pas

Quand ça éclate

C’est presque le contraire de nulle part

Et pourtant

C’est l'équivalent de rien

Des conséquences inédites se mêlent avec des clichés

Y a une distance à rêver entre la peau

Et l'éternité

Un mélanome tatoué

Qu’est-ce que tu penses?

Étrange vie

Coincée entre la guerre et la paix

Des idées reçues qui sonnent mieux en stéréo

Et la cascade qui coule en horizontal derrière ton dos fatal

La discrétion natale

Comme un fait bancal

Et le cœur qui bat

Comme un quatre-mains

On joue le refrain

Ya pas d’embarras

Tu n’m’en voudras pas

Et c’est quoi là-bas

C’est le quatre-mains

Qui se jouent en vain

Entre toi et moi

C’est le cœur qui bat

C’est comme le jazz bien répété

Plein d’impulses

Et libéré de codes

Je te regarde

Tu attends

Le rythme des réflexes

Contre -temps

Et le cœur qui bat

Comme un quatre-mains

On joue le refrain

Ya pas d’embarras

Tu n’m’en voudras pas

Et c’est quoi là-bas

C’est les quatre-mains

Qui se jouent en vain

Entre toi et moi

C’est le cœur qui bat

L’ancienneté des sentiments?

On s’en fout quand on les réinvente à chaque reprise

Comme une batterie inépuisable

À la fois écologique et sordide

C’est le recyclage d’amour

Bref et intense

Je te regarde

Qu’est-ce que tu attends?

Ok Go

Ondertussen gaan we de glorie in

Miami van licht, verstoken van lawaai

Het schokt me elke keer hoe we de status quo accepteren

De stoel die ons zielloos in de gaten houdt

Als een schaap dat gaapt en ons verwelkomt in zijn zen-universum

ik jaag mezelf na

Mijn eigen gebruiken hebben de duivel laten inslapen

En de snelheid van een enge gedachte nestelt zich in je motoriek

ik kijk naar jou

Je wacht

Ik wou dat ik de man was

Wie observeert zonder schaamte dit theater?

Maar eeuwen van ongeduld duwen me naar de dageraad

Altijd hetzelfde begin

Het elektrische circuit dat we nooit vergeten te activeren

Wanneer we erin komen

Het naakte hart

En het verbaast

Maar ik zal je niet zoeken

Wanneer het barst

Het is bijna het tegenovergestelde van nergens

En toch

Het is het equivalent van niets

Ongekende gevolgen vermengen zich met clichés

Er is een droomafstand tussen de huid

en eeuwigheid

Een getatoeëerd melanoom

Wat denk je?

vreemd leven

Gevangen tussen oorlog en vrede

Misvattingen die beter klinken in stereo

En de waterval die horizontaal achter je fatale rug stroomt

Inheemse discretie

Als een wiebelig feit

En het kloppend hart

Als een vierhandige

We spelen het refrein

Er is geen schaamte

Je zult niet boos op me zijn

En wat is er?

Het is de vierhandige

Die tevergeefs spelen?

Tussen jou en mij

Het is het kloppende hart

Het is als goed ingestudeerde jazz

Vol impulsen

En vrij van codes

ik kijk naar jou

Je wacht

Het ritme van reflexen

tegentijd

En het kloppend hart

Als een vierhandige

We spelen het refrein

Er is geen schaamte

Je zult niet boos op me zijn

En wat is er?

Het zijn de vier handen

Die tevergeefs spelen?

Tussen jou en mij

Het is het kloppende hart

De anciënniteit van gevoelens?

Wat maakt het uit als we ze elke keer opnieuw uitvinden?

Als een onuitputtelijke batterij

Zowel ecologisch als sleazy

Dit is liefdesrecycling

Kort en intens

ik kijk naar jou

Waar wacht je op?

Oke ga