Safe Haven - Desires

Page one.

I finally found the time to reflect on my past and look into myself.

It seems as though I haven’t been able to feel anything that I haven’t already

felt

Page two.

I don’t see things as negatives, I truly try to look towards the

light.

But you must understand, it’s hard to live in the present when you can’t

even fall asleep at night

Page three.

There are words scratched out.

Thoughts never fully composed.

Times are dark, thoughts are darker, and that’s the way that it goes

Page four.

The erasure on this page seems to outweigh the boldness of the

writing.

It was as if there was more to say, but there was no use in fighting

Page five.

There is nothing on this side.

The whiteness of these blank sheet

seemed to match the color of your eyes

Page six.

Spaces appear between lines and words where they shouldn’t be.

Bold phrases are underlined and ink has soaked through the page.

What’s more to say when the lines haven been drawn and the games have been

played?

I know I’m not the man that I once was, but I don’t know if I’m okay

with that yet

I’m sorry for the writing, but this may just be the last.

The wind has picked

up nicely and the pace is getting fast.

You didn’t have to tell me,

but I wish you would’ve asked, and if you won’t be my safe haven you may have

to be my past

These times are transparent and it’s so hard to make it.

I live in a blackened

hole.

No hindsight and no self control.

You’ll read me like a book,

open for you, every breath I took.

Hold hope, make it out alive.

Grit my teeth and just close my eyes

Pagina een.

Ik heb eindelijk de tijd gevonden om na te denken over mijn verleden en in mezelf te kijken.

Het lijkt alsof ik niets heb kunnen voelen dat ik nog niet heb gevoeld

voelde

Pagina twee.

Ik zie dingen niet als negatief, ik probeer echt naar de te kijken

licht.

Maar je moet begrijpen dat het moeilijk is om in het heden te leven als je dat niet kunt

zelfs 's nachts in slaap vallen

Pagina drie.

Er zijn woorden doorgekrast.

Gedachten zijn nooit volledig beheerst.

Tijden zijn donker, gedachten zijn donkerder, en zo gaat het

Pagina vier.

Het wissen op deze pagina lijkt zwaarder te wegen dan de stoutmoedigheid van de

schrijven.

Het was alsof er meer te zeggen was, maar vechten had geen zin

Pagina vijf.

Er is niets aan deze kant.

De witheid van dit blanco vel

leek overeen te komen met de kleur van je ogen

Pagina zes.

Er verschijnen spaties tussen regels en woorden waar ze niet zouden moeten zijn.

Vetgedrukte zinnen zijn onderstreept en de inkt is door de pagina gedrenkt.

Wat valt er nog meer te zeggen als de lijnen zijn getrokken en de spellen zijn geweest

gespeeld?

Ik weet dat ik niet de man ben die ik ooit was, maar ik weet niet of het goed met me gaat

daarmee nog

Het spijt me voor het schrijven, maar dit is misschien wel de laatste.

De wind is opgestoken

goed omhoog en het tempo wordt snel.

Je hoefde het me niet te vertellen,

maar ik wou dat je het had gevraagd, en als je niet mijn veilige haven wilt zijn, heb je dat misschien wel

om mijn verleden te zijn

Deze tijden zijn transparant en het is zo moeilijk om het te maken.

Ik woon in een zwartgeblakerd

gat.

Geen achteraf en geen zelfbeheersing.

Je leest me als een boek,

open voor jou, elke ademhaling die ik nam.

Houd hoop, kom er levend uit.

Knars mijn tanden en sluit gewoon mijn ogen