Chapter IV: The Purest Dreamer - Desire

The mermaid… I wish… I fall…

But I need… to touch again that angel…

That woman… I blame… I call…

But I need… to feel again that passion.

Soon as I fall… asleep in this sky…

I wake up… flying in delight…

The cloud of dreams… joins me…

In this eternal flight… in sadness I’ll

always be…

I dive into the infinite silent sea,

And swim through the purest cold waters,

The mermaid from the darkest untold stories,

Sings to me lost secrets from the sands of paradise…

If her words are true as her eyes,

And her pain is the Tear that she cries,

I’ll touch the Flame of her sweetness…

I’ll drink the Tear, as it touches her

lips…

Welcome to me, kiss of Infinity!!!

Such pain, such pleasure…

Beyond this endless sea.

Now without rest… I can feel…

Between stars and moons, at the gates of the naked dreams,

My mind is like a garden… awaiting the crestfallen love…

These are my dreams… my purest dreams…

I’m The Purest Dreamer…

Where the waters of temptation, bring mortality to the blind…

Dreaming without masks, in silence, I burn my scars…

Horizons of knowledge in the Mist of this twilight night…

Neverending will be this mighty fight…

De zeemeermin... ik wou... ik val...

Maar ik moet... die engel nog een keer aanraken...

Die vrouw... ik geef de schuld... ik bel...

Maar ik moet... die passie weer voelen.

Zodra ik in slaap val in deze lucht...

Ik word wakker... vliegend van plezier...

De wolk van dromen... voegt zich bij mij...

In deze eeuwige vlucht ... in droefheid zal ik

wees altijd…

Ik duik in de oneindige stille zee,

En zwem door de zuiverste koude wateren,

De zeemeermin uit de donkerste onvertelde verhalen,

Zingt voor mij verloren geheimen uit het zand van het paradijs...

Als haar woorden waar zijn als haar ogen,

En haar pijn is de traan die ze huilt,

Ik zal de Vlam van haar zoetheid aanraken...

Ik zal de Traan drinken, zoals het haar raakt

lippen…

Welkom bij mij, kus van oneindigheid!!!

Wat een pijn, zo'n plezier...

Voorbij deze eindeloze zee.

Nu zonder rust... kan ik voelen...

Tussen sterren en manen, aan de poorten van de naakte dromen,

Mijn geest is als een tuin... in afwachting van de beteuterde liefde...

Dit zijn mijn dromen... mijn puurste dromen...

Ik ben de puurste dromer...

Waar de wateren van verleiding de blinden sterfelijkheid brengen...

Dromend zonder maskers, in stilte, verbrand ik mijn littekens...

Horizon van kennis in de mist van deze schemering...

Deze machtige strijd zal nooit eindigen...