Chapter II: Leaving This Land of the Eternal Desires - Desire

At last, I can feel it, the burning sky over me.

Am I falling or rising from this garden of suffering?

This endless agony will be always present

In this strange dance with my destiny.

The vast eternity touches my soul,

As the light that haunt me fades away…

Tears of blood feeding my hate

To that place of pain, that once was my fate.

For my Desire I cry… your Desire…

I cry for my Desire…

Thorns of trust in these moments of hidden pain,

Thoughtless sadness, yet so vain…

This yearning and painful farewell,

Will be endlessly heartfelt.

I cry for my Desire…

Ancient desires arrested in flesh,

Now and forever left behind,

I cry for my Desire…

Will be tirelessly and always remembered

To the last of the pleasures given.

I cry for my Desire… I cry…

My soul will be always grateful to the wordly pain and love.

But soon as I fall asleep, alone in this sinful sky,

I wish I went so far as my wings can fly…

I die… I cry…

So bring next to me, that Crow of immortality…

Eindelijk kan ik het voelen, de brandende lucht boven me.

Val ik of sta ik op uit deze tuin van lijden?

Deze eindeloze pijn zal altijd aanwezig zijn

In deze vreemde dans met mijn lot.

De uitgestrekte eeuwigheid raakt mijn ziel,

Als het licht dat me achtervolgt vervaagt...

Tranen van bloed voeden mijn haat

Naar die plaats van pijn, dat was ooit mijn lot.

Voor mijn Verlangen huil ik ... uw Verlangen ...

Ik huil om mijn verlangen...

Doornen van vertrouwen in deze momenten van verborgen pijn,

Onnadenkend verdriet, maar toch zo ijdel...

Dit verlangende en pijnlijke afscheid,

Zal eindeloos oprecht zijn.

Ik huil om mijn verlangen...

Oude verlangens gevangen in vlees,

Nu en voor altijd achtergelaten,

Ik huil om mijn verlangen...

Zal onvermoeibaar en altijd herinnerd worden

Tot het laatste van de gegeven geneugten.

Ik huil om mijn Verlangen... ik huil...

Mijn ziel zal altijd dankbaar zijn voor de wereldse pijn en liefde.

Maar zodra ik in slaap val, alleen in deze zondige lucht,

Ik wou dat ik zo ver ging als mijn vleugels kunnen vliegen...

ik sterf... ik huil...

Dus breng naast me die kraai van onsterfelijkheid...