Debts - Defeater

It still looks the same here after all these years.

The junkies and the steamboat men,

The sun never set on them here.

He walks to his rundown home,

Hell-bent to find his mother,

But all that fear comes back

When he is greeted by his brother.

«it's not the same»

Its not the same

Its not the same

«oh, I never thought you would come right to me.

I’ve spent years on these docks

Just waiting after you left,

We were left with nothing.

Every day what you did ran through me.

You selfish fuck.

It’s your fault,

Can’t you see?

Your addict mother is dead.

Now, are you happy?

You’re left with nothing.

You’re left with nothing.

Now, you’ll pay your debt to me.

You coward cheating thief.

Down at those long steel tracks,

Your life is my payback.»

«I bet you wish you were dead.»

They walk the rails with a gun to his head.

And so he lay on the ties,

Just waiting.

Those racing thoughts through his head came rushing.

He slips out from the weight of the elder.

The younger’s fear once again toppled over.

And now it’s his upper hand,

He sees the steam overhead.

This will be the last the elder breathes again.

Roll on through,

That train bearing down.

As it ended his days,

He somehow knew it would always be this way.

So ends that cold heart legacy.

Het ziet er hier na al die jaren nog steeds hetzelfde uit.

De junkies en de stoombootmannen,

De zon gaat hier nooit onder.

Hij loopt naar zijn vervallen huis,

Vastbesloten om zijn moeder te vinden,

Maar al die angst komt terug

Wanneer hij wordt begroet door zijn broer.

"het is niet hetzelfde"

Het is niet hetzelfde

Het is niet hetzelfde

«oh, ik had nooit gedacht dat je zo naar me toe zou komen.

Ik heb jaren op deze dokken doorgebracht

Gewoon wachten nadat je wegging,

We bleven met niets achter.

Elke dag ging door me heen wat je deed.

Jij egoïstische klootzak.

Het is jouw schuld,

Kun je het niet zien?

Je verslaafde moeder is dood.

Nu, ben je blij?

Je blijft met niets achter.

Je blijft met niets achter.

Nu betaal je je schuld aan mij.

Jij laffe bedriegende dief.

Beneden bij die lange stalen rails,

Jouw leven is mijn terugverdientijd.»

'Ik wed dat je zou willen dat je dood was.'

Ze lopen over de rails met een pistool tegen zijn hoofd.

En dus lag hij op de stropdassen,

Gewoon aan het wachten.

Die razende gedachten kwamen door zijn hoofd.

Hij glijdt uit het gewicht van de oudste.

De angst van de jongere sloeg weer om.

En nu is het zijn overhand,

Hij ziet de stoom boven hem hangen.

Dit is het laatste dat de ouderling weer ademt.

Doorrollen,

Die trein daalt af.

Toen het zijn dagen eindigde,

Hij wist op de een of andere manier dat het altijd zo zou blijven.

Dus maakt een einde aan die koude hartenerfenis.