Carnal Deliverance - Defeated Sanity

In bitterness and repugnance

I’ve passed the point of no return…

Reborn in infamy

Feeding my new found lust

Vigor increases with

Each stab I execute

No signs of sympathy

Compassion for their screams

As I sever their heads

Joy returns to my life…

Drilling holes into skulls of the living

Corrosive substance injected cerebrally

Privileged to witness unknown mysteries

Victims awake in a state zombified

Inhaling the odours of composted flesh

Halfway dissolved in acid, hands and genitals mummified

Experimenting with forms of persecution

Identifying the source of my excitement

Frustration and discontent, a stony path

Suddenly — the answer’s clear

My deeds — shall now be seen

Spewing — back at them publicly

The mental torture they have induced to me

My vision of bliss becoming reality

As I walk through the crowd

One fierce impulse takes control

Chopping into this terrified mass of flesh

(How many will I be able to take with me?)

Fetus punctured

Trough the womb

Decollated

Sputtering stumps painting the streets

Vigor stays

Undiminished

As I butcher

Dozens more

Suddenly blackness surrounds

My demise I have calculated, expected, desired

In bitterheid en weerzin

Ik ben het point of no return gepasseerd...

Herboren in schande

Mijn nieuw gevonden lust voeden

Kracht neemt toe met

Elke steek die ik uitvoer

Geen tekenen van sympathie

Compassie voor hun geschreeuw

Terwijl ik hun hoofden hak

Vreugde keert terug in mijn leven...

Gaten boren in schedels van de levenden

Bijtende stof cerebraal geïnjecteerd

Bevoorrecht om getuige te zijn van onbekende mysteries

Slachtoffers worden wakker in een zombie-staat

De geuren van gecomposteerd vlees inademen

Half opgelost in zuur, handen en geslachtsdelen gemummificeerd

Experimenteren met vormen van vervolging

De bron van mijn opwinding identificeren

Frustratie en ontevredenheid, een stenig pad

Plots — het antwoord is duidelijk

Mijn daden — zullen nu worden gezien

Spuwen — publiekelijk terugspreken

De mentale marteling die ze me hebben aangedaan

Mijn visie dat geluk werkelijkheid wordt

Terwijl ik door de menigte loop

Eén felle impuls neemt de controle over

In deze doodsbange massa vlees hakken

(Hoeveel kan ik er mee nemen?)

Foetus doorboord

Door de baarmoeder

gedecoleerd

Sputterende stompen die de straten schilderen

Kracht blijft

Onverminderd

Als ik slager

Tientallen meer

Plotseling omringt zwartheid

Mijn ondergang heb ik berekend, verwacht, gewenst