Ad Astra - Deerhunter

Many years ago

I happened on a place

The shadows hanging low

I could make out his face

In an ancient mist

They gazed into the flame

Around a dying one

They chanted out a name

They looked up to the sky

Reciting ancient rites

The trees began to sway

Bathed in fluorescent light

The embers in their eyes

Fixed on the living dead

Motionless he rests

His skin was glowing red

«And as sure as we stand

When we call

With our four hands

For the one from above

Who will heal us

With a touch»

I wish I was a mole in the ground

Yes, I wish I was a mole in the ground

If I’s a mole in the ground I’d root that mountain down

And I wish I was a mole in the ground

Vele jaren geleden

Ik gebeurde op een plaats

De schaduwen hangen laag

Ik kon zijn gezicht onderscheiden

In een oude mist

Ze staarden in de vlam

Rond een stervende

Ze scandeerden een naam

Ze keken omhoog naar de lucht

Reciteren van oude riten

De bomen begonnen te zwaaien

Badend in fluorescerend licht

De sintels in hun ogen

Vast op de levende doden

Roerloos rust hij

Zijn huid was gloeiend rood

«En zo zeker als we staan

Wanneer we bellen

Met onze vier handen

Voor degene van boven

Wie zal ons genezen?

Met een aanraking»

Ik wou dat ik een mol in de grond was

Ja, ik wou dat ik een mol in de grond was

Als ik een mol in de grond ben, zou ik die berg met wortel en al uitroeien

En ik wou dat ik een mol in de grond was