The Benedy Glen - Deanta

Through Benedy Glen oft at eve have I wandered

With a heart that is lighter than the dew of the morn

Her heather-clad mountains and clear crystal fountains

Delightful to view by the light of the dawn

I see her green hills and swift-running streamlets

Eternally flowing right on to the sea

By her side I lie down on a bank of blue violets

And it’s murmuring and gurgling are music to me

In far foreign lands oft do her sons wander

By Niagara Falls or the Prairie Grand

Where nature is seen both majestic and savage

But their hearts are at home in their dear native land

They long to return to the banks of the Lena

The Roe and it’s branches on every side

Where there lies brave Cooey, that once-mighty chieftain

Who once 'gainst the Saxon defended with pride

Her daughters are fair and her sons, they are gallant

They scorn the tyrant, the serf or the slave

Their rights they maintain at the point of the bayonet

With an arm that is strong and a heart that is brave

In an abbey not far from the town of Dungiven

Their spirit hovers over that once much-loved soil

Where there lies brave Cooey, that once-mighty chieftain

Who commanded of yore from the Bann to the Foyle

His statue disfigured by base alien mongrels

His name oft impaired by unscrupulous foes

Yet his soul shines in glory 'mid choirs of angels

As his body lies moldering on the banks of the Roe

Long may she prosper 'neath her sheltering mountains

Carntogher, Benbradagh and surrounding hills

From calamity and famine, great heaven, defend them

And grant them contentment 'neath their clear purling rills

Door Benedy Glen heb ik vaak aan de vooravond gewandeld

Met een hart dat lichter is dan de dauw van de morgen

Haar met heide begroeide bergen en heldere kristallen fonteinen

Heerlijk om te zien bij het licht van de dageraad

Ik zie haar groene heuvels en snelstromende beekjes

Eeuwig stromend recht naar de zee

Aan haar zijde lig ik op een bank van blauwe viooltjes

En het mompelen en gorgelen zijn muziek voor mij

In verre vreemde landen dwalen haar zonen vaak rond

Bij Niagara Falls of de Prairie Grand

Waar de natuur zowel majestueus als woest wordt gezien

Maar hun hart is thuis in hun dierbare geboorteland

Ze verlangen ernaar terug te keren naar de oevers van de Lena

The Roe en zijn takken aan elke kant

Waar de dappere Cooey ligt, die eens zo machtige hoofdman

Die ooit 'de Saksen met trots verdedigde'

Haar dochters zijn eerlijk en haar zonen zijn dapper

Ze minachten de tiran, de lijfeigene of de slaaf

Hun rechten behouden ze op de punt van de bajonet

Met een arm die sterk is en een moedig hart

In een abdij niet ver van de stad Dungiven

Hun geest zweeft over die eens zo geliefde grond

Waar de dappere Cooey ligt, die eens zo machtige hoofdman

Wie voerde het bevel over vroeger van de Bann tot de Foyle?

Zijn standbeeld misvormd door buitenaardse bastaarden

Zijn naam wordt vaak aangetast door gewetenloze vijanden

Toch straalt zijn ziel in glorie 'midden van engelenkoren'

Terwijl zijn lichaam vermolmd ligt aan de oevers van de Roe

Lang moge ze voorspoedig zijn 'onder haar beschutte bergen'

Carntogher, Benbradagh en omliggende heuvels

Van rampspoed en hongersnood, grote hemel, verdedig hen

En schenk ze tevredenheid 'onder hun heldere ruisende rillen'