De Rivier - De Kift

Ik ben op een mooie avond

Naar de Bristolstraat gegaan

En daar leken de passanten

Op een veld van golvend graan

Bij de spoorbrug over 't water

Zong een man een liefdeslied

Dat weerklonk onder de bogen:

«Echte liefde eindigt niet

Liefste, ik zal van je houden

Tot rivieren over bergen springen

Van China tot in Afrika

De vissen in de straten zingen

Tot de diepe, grijze Noordzee

Aan een lijn te drogen hangt

En de Grote Beer de Kleine

In zijn armen terugverlangt

Uren, dagen, maanden, jaren

Vlieden als een schaduw heen?

Niet voor mij, aan wie de liefde

Als een nieuwe god verscheen."

Maar de klokken gingen grommen

Gingen bonzen, wijd en zijd:

«Laat de Tijd je niet bedriegen

Niemand overwint de Tijd

In de grot van boze dromen

In het Oordeel na de lust

Zit de Tijd op jou te loeren

En hij kucht, wanneer jij kust

Want in hoofdpijn en in zorgen

Wordt het leven zwak en vaag

Tot de Tijd zijn prooi komt halen

Morgen of wellicht vandaag

Sneeuw maakt ook de groenste dalen

Tot een witte woestenij

En de sprongkracht van de danser

Is op zekere dag voorbij

Steek je handen in het water

Tot je polsen toe erin

Vraag dan, wat er is gebleven

Van het prachtige begin

In de gangkast kraakt een gletsjer

Een woestijn is het ledikant

En de barst in de theepot

Is een laan naar Dodenland

Als gelovigen gaan vloeken

En de dief de waakhond bijt

En Sneeuwwitje voor haar dwergen

Haar slanke benen spreidt

Kijk dan even in de spiegel

Kijk je wanhoop maar eens aan

Want het leven blijft een zegen

Al is alles vreemd gegaan

Blijf maar uit het raam staan kijken

Huil een beetje voor mijn part

Hou van je duistere buurman

Met heel je duister hart."

Daar werd heel diep in de avond

Klok noch minnaar meer gehoord

De rivier met zijn diep water

Stroomde onverschillig voort