Goud - De Kift

Ik heb geen spijt, geen tranen, geen verlangen;

Zoals rook van appelbloesems teer

Door het goud van het verval omvangen

Gaat alles voorbij en keert niets weer

Nooit meer zul je zoals vroeger strijden

M’n hart dat door de kou is aangedaan

't Land der berken zal mij niet verleiden

Ooit nog blootsvoets er doorheen te gaan

Zelden zet hij als in vroeger dagen

Zwerversgeest, mijn lippen nog in gloed

Dat gaat nu allemaal vervagen

Vurig oog een zinderend gemoed

Ik verlang nu minder dan tevoren

Leven, ben je soms een droom van mij?

't Is als reed ik bij het lentegloren

's Morgens op een roze paard voorbij

Elk van ons moet van dit leven scheiden

't Kooperen lover van de esdoorn kwijnt

Wees gezegend tot het eind der tijden

Al wat bloeit en daarna weer verdwijnt