Almanak - De Kift

Kom allemaal eens hierheen, mensen

Kom allemaal eens terug, mensen

Kan de waarheid jullie iets schelen?

Denken jullie straks na over wat ik heb gezegd?

Of lopen jullie gewoon weg, net als iedereen?

Nou, denk dan niet dat de waarheid in elke zijstraat op jullie staat te wachten

Nee, niemand hoeft mij wat te vertellen

Ik ben net hier geweest

Toen ik van het station kwam heb ik trots rechtop gelopen

Door de massa van bewegend metaal en beton

Dat gespikkeld was met minuscule mensenogen

Ik wist dat er vijfenzeventigduizend mensen waren die mij voor het eerst zouden

zien

Dat had ik opgezocht in de almanak

Ik had zin om te blijven staan en ze allemaal eens een hand te geven

En te zeggen wie ik was en dat ik er maar voor een dagje was

Ik draaide m’n hoofd om naar iedereen die langskwam, totdat het er te veel

werden3

En ik zag dat hun ogen me niet aankeken zoals mensen buiten de stad

Ze botsten tegen me op, het had een vriendschap voor het leven kunnen betekenen

Maar het liep nergens op uit, want hun lijven schoten voort met gebogen hoofden

En gemompelde verontschuldigingen

Ik zou ze hebben aanvaard, als ze maar lang genoeg waren blijven staan

Mensen, jullie kunnen blij zijn dat ik mijn gitaar hier heb

Want ik kan dat moois altijd stukken beter vertellen met muziek erbij als gewoon

Denken jullie straks na over wat ik heb gezegd?

Of lopen jullie gewoon weg net als iedereen?

Nou, ga dan maar, maar denk niet dat de waarheid in elke zijstraat op jullie

staat te wachten