The Flinch - Dave Hause

Maybe next year is the line that you hear

In the city I got stuck waiting

For something to give, so tentative

That mantra I just kept saying

Everyone around this cold hard town

Has a dream that they can’t seem to quite run down

Your car gets towed or you run out of road

You learn how to fight but The Flinch just grows

But I don’t want to look back now

Regret is like a street beat down

It keeps you on your knees

The ringing of that broken bell

It always seems to cast a spell

I know I flinched before

I ain’t flinching anymore

She came along like one of those songs

That you hear and you can’t stop singing

The Flinch started in like a phantom limb

That broken bell’s always ringing

But I don’t want to look back now

Or waste a lyric about leaving town

Her face is all I see, she’s waiting by the sea

The ringing of that broken bell

It always seems to cast a spell

I was young and I flinched before

I ain’t flinching anymore

Always stuck in my own way

Always falling down

Her song’s the home I want to stay

It’s like a brand new sound

I don’t want to look back now

She’s waiting by the sea

The ringing of that broken bell

It always seems to cast a spell

I was young I flinched before

I ain’t flinching anymore

I ain’t flinching anymore

I ain’t flinching anymore

I don’t want to look back now

I ain’t flinching anymore

Misschien is volgend jaar de zin die je hoort

In de stad zat ik vast te wachten

Om iets te geven, dus voorlopig

Die mantra bleef ik maar zeggen

Iedereen in deze koude harde stad

Heeft een droom die ze niet helemaal kunnen aflopen

Je auto wordt weggesleept of je raakt de weg kwijt

Je leert hoe je moet vechten, maar The Flinch groeit alleen maar

Maar ik wil nu niet terugkijken

Spijt is als een straatgevecht

Het houdt je op je knieën

Het rinkelen van die kapotte bel

Het lijkt altijd een spreuk uit te spreken

Ik weet dat ik eerder terugdeinsde

Ik huiver niet meer

Ze kwam langs als een van die nummers

Dat je hoort en niet kunt stoppen met zingen

The Flinch begon als een spooklidmaat

Die kapotte bel rinkelt altijd

Maar ik wil nu niet terugkijken

Of verspil een tekst over het verlaten van de stad

Haar gezicht is alles wat ik zie, ze wacht bij de zee

Het rinkelen van die kapotte bel

Het lijkt altijd een spreuk uit te spreken

Ik was jong en ik kromp eerder ineen

Ik huiver niet meer

Altijd op mijn eigen manier vastgelopen

Altijd naar beneden vallen

Haar liedje is het huis waar ik wil blijven

Het is als een gloednieuw geluid

Ik wil nu niet terugkijken

Ze wacht bij de zee

Het rinkelen van die kapotte bel

Het lijkt altijd een spreuk uit te spreken

Ik was jong, ik kromp eerder ineen

Ik huiver niet meer

Ik huiver niet meer

Ik huiver niet meer

Ik wil nu niet terugkijken

Ik huiver niet meer