The Unattractive, Portable Head - Daughters

«Lifeless and indifferent face on the wall,

Who is the fairest one this fall?»

I’ve spent a season with the wolves at the door.

With dirty magazines, spread out, all across my floor.

Some say the apple doesn’t fall far from the tree

But that’s just a lazy way to dismiss the seed.

This seed is looking to put on a few hundred years.

And willing to earn them through your blood and your tears.

I want you to listen to the sound of my voice

And know I was created by chance not by choice.

Some may call that the death of the light

But I like to call it «Embracing the night»

Too many hands are held out to take.

Too many hands aren’t prepared to break.

Now, for antoher season with the wolves at the door,

Hungry and scratching and begging for more.

There is a future your eyes may not see.

There is a future you may not believe.

There is a future that will be here in time.

But some won’t make it to sign on that line.

I’ve seen an endless sky of ships explode

And realized some men will never make it home.

We near a time when all of us know.

When we find out.

Do we really reap what we sow?

It will be cold when the rain comes,

To lose the tears as they fall.

I will be cold to pull a lesser man from a ledge

And then and then and then…

I want to cast pff the wings of desire.

I want be buried in a field of fire.

I want to stand up and be twenty feet tall.

I want to reach out and feel nothing at all.

«Levenloos en onverschillig gezicht aan de muur,

Wie is de mooiste dit najaar?»

Ik heb een seizoen met de wolven aan de deur doorgebracht.

Met vuile tijdschriften, uitgespreid over mijn hele vloer.

Sommigen zeggen dat de appel niet ver van de boom valt

Maar dat is gewoon een luie manier om het zaad te ontslaan.

Dit zaad wil over een paar honderd jaar groeien.

En bereid om ze te verdienen door je bloed en je tranen.

Ik wil dat je luistert naar het geluid van mijn stem

En weet dat ik door toeval ben gemaakt, niet door keuze.

Sommigen noemen dat de dood van het licht

Maar ik noem het graag «De nacht omarmen»

Er worden te veel handen uitgestoken om te nemen.

Te veel handen zijn niet bereid om te breken.

Nu, voor een volgend seizoen met de wolven aan de deur,

Hongerig en krabbend en smekend om meer.

Er is een toekomst die je ogen misschien niet zien.

Er is een toekomst die je misschien niet gelooft.

Er is een toekomst die hier op tijd zal zijn.

Maar sommigen halen het niet om op die regel in te loggen.

Ik heb een eindeloze hemel van schepen zien ontploffen

En realiseerde me dat sommige mannen nooit thuis zullen komen.

We naderen een tijd dat we het allemaal weten.

Wanneer we erachter komen.

Oogsten we echt wat we zaaien?

Het zal koud zijn als de regen komt,

Om de tranen te verliezen als ze vallen.

Ik zal het koud vinden om een ​​mindere man van een richel te trekken

En toen en toen en toen...

Ik wil pff de vleugels van verlangen werpen.

Ik wil begraven worden in een vuurveld.

Ik wil opstaan ​​en twintig voet lang zijn.

Ik wil contact opnemen en helemaal niets voelen.