Нелюбовь - Дарья Кумпаньенко

Нелюбовь!

Знаешь, мне уже не больно;

Чтобы мир делить с тобою слишком высока цена.

Наизусть тебя по клеткам, шрамам на душе и меткам —

Я запомнила тебя.

Выдыхай словно дым меня из лёгких,

Близких и таких далёких разделяют берега;

Навсегда!

Если я в твоей Вселенной

Стала частью переменной — не удерживай меня.

Припев:

Разбитое небо на руках, ищу отраженье в зеркалах;

Остывшее Солнце надо мной.

Затмение полное тобой.

Пусть боль разрывает изнутри, но я нашла силы, чтоб уйти.

Разорваны нити, и с тобой мы выбрали сами нелюбовь.

Нелюбовь!

Медленно текут минуты, слёзы пишут мне маршруты,

Только не смотреть назад.

Записать тебя на ноты;

музыкой, стихами, но ты

Ставишь точки наугад.

Вот и всё!

Видишь, как внутри сломалось,

Сердце, что стучать пыталось, и боролось за тебя…

Так легко открываешь свою клетку.

Я с души срываю метку;

обнуляю, уходя.

Припев:

Разбитое небо на руках, ищу отраженье в зеркалах;

Остывшее Солнце надо мной.

Затмение полное тобой.

Пусть боль разрывает изнутри, но я нашла силы, чтоб уйти.

Разорваны нити, и с тобой мы выбрали сами нелюбовь.

Разбитое небо!

Остывшее Солнце…

Мы выбрали сами, сами, сами —

Мы выбрали сами нелюбовь…

Afkeer!

Weet je, ik heb geen pijn meer;

De wereld met je delen is een te hoge prijs.

Uit je hoofd door cellen, littekens op de ziel en markeringen -

Ik herinnerde me jou.

Adem uit als rook uit mijn longen,

De kusten scheiden die dichtbij en die ver weg;

Voor eeuwig en altijd!

Als ik in jouw universum ben

Werd onderdeel van een variabele - houd me niet tegen.

Refrein:

Gebroken lucht op mijn handen, op zoek naar een weerspiegeling in de spiegels;

Gekoelde zon boven mij.

Eclipse vol van jou.

Laat de pijn van binnenuit scheuren, maar ik vond de kracht om te vertrekken.

De draden zijn gebroken, en met jou hebben we zelf gekozen voor afkeer.

Afkeer!

Minuten stromen langzaam, tranen schrijven routes voor mij,

Kijk gewoon niet achterom.

Noteer u op notities;

muziek, poëzie, maar jij

Je plaatst willekeurig punten.

Dat is alles!

Kijk hoe het van binnen kapot is

Het hart dat probeerde te kloppen en voor je vocht...

Het is zo gemakkelijk om je kooi te openen.

Ik scheur het merkteken van mijn ziel;

Ik annuleer als ik vertrek.

Refrein:

Gebroken lucht op mijn handen, op zoek naar een weerspiegeling in de spiegels;

Gekoelde zon boven mij.

Eclipse vol van jou.

Laat de pijn van binnenuit scheuren, maar ik vond de kracht om te vertrekken.

De draden zijn gebroken, en met jou hebben we zelf gekozen voor afkeer.

Gebroken lucht!

Gekoelde zon...

We kozen onszelf, onszelf, onszelf -

We kozen ervoor om onszelf niet leuk te vinden...