Saga of Temudgin - Darkestrah

«I had no place to hide from the thunder…

So I wasn’t afraid anymore.»

The dust was swirling, the steppe was restless,

Piles of strange corpses could be seen

Under the snowdrifts,

In the unseen space.

There, where the shore was glaring,

Where you can’t see the road in darkness,

Mongol dressed in silver furs has spoken:

«We will flood the earth with blood, all the steppes and all the meadows.»

He was riding hard, crossing the landscape

Of the scorched earth,

And everywhere in the steppes the name was resounding: the Great

Genghis Khan.

The dust was swirling, the steppe was restless,

The columns of warriors were marching afar,

And the wind waving the banners

Whispered softly into their ears

That many years ago

On the grey-yellow shore of Onon…

«Lord of the Blue Sky, Great Tengri!

I bow before you.

Give me the strenght.

Mongols need laws.

I will make them obey…

…Even if I have to kill half of them.

Our laws will be simple.

Don’t kill women or children.

Don’t forget your debts.

Fight enemies to the end.

And never betray your Khan.»

A forlorn child was standing

Over the body of his dead father.

How a youth put into socks

Was lagging through the snow clad earth,

About the nameless distant lake

Where Temudgin died and Genghis Khan was reborn.

Genghis, Genghis, Genghis Khan.

«Ik had geen plek om me te verbergen voor de donder...

Dus ik was niet meer bang.»

Het stof wervelde, de steppe was rusteloos,

Er waren stapels vreemde lijken te zien

Onder de sneeuwbanken,

In de onzichtbare ruimte.

Daar, waar de kust schitterde,

Waar je de weg niet kunt zien in het donker,

Mongool gekleed in zilver bont heeft gesproken:

"We zullen de aarde met bloed overspoelen, alle steppen en alle weiden."

Hij reed hard en doorkruiste het landschap

Van de verschroeide aarde,

En overal in de steppen klonk de naam: de Grote

Dzjengis Khan.

Het stof wervelde, de steppe was rusteloos,

De colonnes krijgers marcheerden ver,

En de wind zwaait met de spandoeken

Fluisterde zachtjes in hun oren

Dat vele jaren geleden

Aan de grijsgele kust van Onon…

«Heer van de blauwe lucht, grote Tengri!

Ik buig voor je.

Geef me de kracht.

Mongolen hebben wetten nodig.

Ik zal ervoor zorgen dat ze gehoorzamen...

... Zelfs als ik de helft van hen moet doden.

Onze wetten zullen eenvoudig zijn.

Dood geen vrouwen of kinderen.

Vergeet uw schulden niet.

Vecht tegen vijanden tot het einde.

En verraad je Khan nooit.»

Een verlaten kind stond

Over het lichaam van zijn overleden vader.

Hoe een jeugd sokken aantrok

Was achterblijvend door de met sneeuw bedekte aarde,

Over het naamloze verre meer

Waar Temudgin stierf en Genghis Khan herboren werd.

Dzjengis, Dzjengis, Dzjengis Khan.