Khagan - Darkestrah

We have trampled into dust,

The emptiness of endless steppe.

We have filled with the ring of blades,

The space of the continent.

We were galloping towards that distant line,

Where the sky closes up with the earth.

We were dethroning princes,

And ruining walls of the palace

And it seemed that we were swiping the cities away,

Just with a wave of a hand

Winter is my name.

Time has come again.

Memories of the past day, have gotten cold and ask for fire.

Ground, is a flesh wound, open for the winter sleep.

In the expanse of the high skies, the gates are already open wide.

In his voice there are steel and fire,

And tramping of hundreds of thousands steeds.

His will is the will of Tengri…

«You know your future, Great Khan»

«We rode back home.

My father didn’t talk.

Finally he said to me: „You did good.

A man has to choose his wife.“

I didn’t know that day… would change my life forever.»

We zijn in het stof vertrapt,

De leegte van eindeloze steppe.

We hebben gevuld met de ring van messen,

De ruimte van het continent.

We galoppeerden naar die verre lijn,

Waar de lucht zich sluit met de aarde.

We waren prinsen aan het onttronen,

En verwoestende muren van het paleis

En het leek alsof we de steden wegvegen,

Gewoon met een handgebaar

Winter is mijn naam.

De tijd is weer aangebroken.

Herinneringen aan de afgelopen dag zijn koud geworden en vragen om vuur.

Grond, is een vleeswond, open voor de winterslaap.

In de uitgestrektheid van de hoge luchten staan ​​de poorten al wagenwijd open.

In zijn stem zijn er staal en vuur,

En het stampen van honderdduizenden paarden.

Zijn wil is de wil van Tengri...

«Je kent je toekomst, Grote Khan»

«We reden terug naar huis.

Mijn vader praatte niet.

Ten slotte zei hij tegen me: „Je hebt het goed gedaan.

Een man moet zijn vrouw kiezen.'

Ik wist niet dat die dag... mijn leven voor altijd zou veranderen.»