The Whus - Dark Lotus

I sit up at night, it’s at least three or four.

Blood drippin' down my knuckles from knockin' skin on drywall.

I see a face like flashlights under chins,

The more I blink the more it happens again.

Damn, victims from like '89,

Floatin' their faces on the wall like it’s the last time.

I’ma see 'em again the same time everynight.

The wall gets bigger with every passin' daylight.

Are they closin' in on me?

Walls confinin' me

Inside of me

There’s an emptiness that won’t go away.

Yeah, I never said that I was right inside my mind,

But I’m sure over time

I learned to climb the walls

I’m sure that over time I learned to right all of my wrongs.

Sure it’s right,

Four walls reflectin' my life

Every night

That I sit and watch the replay.

Surrounding me,

These walls ain’t holding me back.

They can’t tell me where we at.

I’m uncontainable.

Surrounding me,

These walls ain’t holding me back.

They can’t tell me where we at.

I remain in control.

Tell 'em…

I can feel 'em looking at me.

I can even hear 'em talkin' when I’m trying to sleep.

Sometimes they start spinning they’re just closing in

And it’s just too much to beat, I can’t win.

Don’t grin, it ain’t funny I just set it ablaze

I had to burn the whole house to escape that maze

I was burned from my neck to my feet but it was worth it

Until I went back, I didn’t even hurt.

One wall surrounds me, no roof no floor.

I started fallin' as soon as I stepped through the door.

Plain walls, don’t let me see a crack in the paint

Or I’m focusing in, and focused I ain’t.

Clang-bang, I bloody the walls and leave stains

So the next man falling at least can see thangs.

I think of my life relivin' every memory

Staring into the walls of my epitome.

Nothin' but walls, but it’s alright.

My back to the room in the corner all night.

(Even in the darkness)

Nothin' but walls, but it’s alright.

My back to the room in the corner all night.

(These walls keep watchin' me.)

Nothin' but walls, but it’s alright.

My back to the room in the corner all night.

(Even in the darkness.)

Nothin' but walls, but it’s alright.

My back to the room in the corner all night.

I always catch myself starin' into a dark daze,

Same place, new age, holes punched with rage.

If they could talk they probably wouldn’t say much

Because I always keep myself locked away and such.

Just a sheltered life being wasted away

Like four walls on a casket being put in a grave.

So many hours spent looking at nothing,

But I keep on glaring, steady hoping for something.

I stare in this maze through my cell gate.

For eighty years I been known as inmate 1−4-2−7-8.

Walls can’t confine me, on the noose every weekend.

When the guards take me for my shock treatment,

I be leavin', out the space in my head

To control the minds and unearth the undead.

The problem is, I’m only out for two days

And I return to my coma and these walls and bars around me.

Surrounding me,

These walls ain’t holding me back.

They can’t tell me where we at.

I’m uncontainable.

Surrounding me,

These walls ain’t holding me back.

They can’t tell me where we at.

I remain in control.

Surrounding me.

Holding me back.

Holding me back.

In control.

Surrounding me.

Holding me back.

Holding me back.

In control.

Surrounding me,

These walls ain’t holding me back.

They can’t tell me where we at.

I remain in control.

Ik zit 's nachts op, het is minstens drie of vier.

Bloed druipt langs mijn knokkels van het kloppen van de huid op gipsplaat.

Ik zie een gezicht als zaklampen onder de kin,

Hoe vaker ik knipper, hoe vaker het weer gebeurt.

Verdomme, slachtoffers uit '89,

Zweven hun gezichten op de muur alsof het de laatste keer is.

Ik zie ze elke avond op dezelfde tijd weer.

De muur wordt groter met elk voorbijgaand daglicht.

Komen ze op me af?

Muren beperken mij

Binnenin mij

Er is een leegte die niet weggaat.

Ja, ik heb nooit gezegd dat ik in mijn gedachten was,

Maar ik weet zeker dat na verloop van tijd

Ik heb geleerd om de muren te beklimmen

Ik weet zeker dat ik in de loop van de tijd heb geleerd om al mijn fouten recht te zetten.

Natuurlijk klopt het,

Vier muren weerspiegelen mijn leven

Elke nacht

Dat ik zit en naar de herhaling kijk.

Om mij heen,

Deze muren houden me niet tegen.

Ze kunnen me niet vertellen waar we zijn.

Ik ben niet te bevatten.

Om mij heen,

Deze muren houden me niet tegen.

Ze kunnen me niet vertellen waar we zijn.

Ik blijf de baas.

Vertel het ze…

Ik voel dat ze naar me kijken.

Ik kan ze zelfs horen praten als ik probeer te slapen.

Soms beginnen ze te draaien, ze komen gewoon dichterbij

En het is gewoon te veel om te verslaan, ik kan niet winnen.

Niet grijnzen, het is niet grappig, ik heb het gewoon in brand gestoken

Ik moest het hele huis platbranden om uit dat doolhof te ontsnappen

Ik was verbrand van mijn nek tot mijn voeten, maar het was het waard

Tot ik terugging, deed ik niet eens pijn.

Een muur omringt me, geen dak geen vloer.

Ik begon te vallen zodra ik door de deur stapte.

Effen muren, laat me geen barst in de verf zien

Of ik concentreer me op, en gefocust ben ik niet.

Clang-bang, ik bebloed de muren en laat vlekken achter

Dus de volgende man die valt, kan in ieder geval thangs zien.

Ik denk aan mijn leven en herleef elke herinnering

Starend in de muren van mijn belichaming.

Niets dan muren, maar het is goed.

Mijn rug naar de kamer in de hoek de hele nacht.

(Zelfs in het donker)

Niets dan muren, maar het is goed.

Mijn rug naar de kamer in de hoek de hele nacht.

(Deze muren houden me in de gaten.)

Niets dan muren, maar het is goed.

Mijn rug naar de kamer in de hoek de hele nacht.

(Zelfs in het donker.)

Niets dan muren, maar het is goed.

Mijn rug naar de kamer in de hoek de hele nacht.

Ik betrap mezelf er altijd op dat ik in een donkere roes staar,

Dezelfde plek, new age, gaten geslagen van woede.

Als ze konden praten, zouden ze waarschijnlijk niet veel zeggen

Omdat ik mezelf altijd opgesloten houd en zo.

Gewoon een beschut leven dat wordt weggegooid

Zoals vier muren op een kist die in een graf worden gelegd.

Zoveel uren besteed aan het kijken naar niets,

Maar ik blijf staren, constant hopend op iets.

Ik staar in dit doolhof door mijn celpoort.

Tachtig jaar lang stond ik bekend als gevangene 1−4-2−7-8.

Muren kunnen me niet opsluiten, elk weekend aan de strop.

Als de bewakers me meenemen voor mijn schokbehandeling,

Ik verlaat de ruimte in mijn hoofd

Om de geest te beheersen en de ondoden op te graven.

Het probleem is dat ik maar twee dagen weg ben

En ik keer terug naar mijn coma en deze muren en tralies om me heen.

Om mij heen,

Deze muren houden me niet tegen.

Ze kunnen me niet vertellen waar we zijn.

Ik ben niet te bevatten.

Om mij heen,

Deze muren houden me niet tegen.

Ze kunnen me niet vertellen waar we zijn.

Ik blijf de baas.

Om mij heen.

Me tegenhouden.

Me tegenhouden.

Onder controle.

Om mij heen.

Me tegenhouden.

Me tegenhouden.

Onder controle.

Om mij heen,

Deze muren houden me niet tegen.

Ze kunnen me niet vertellen waar we zijn.

Ik blijf de baas.