Poeira da estrada - Daniel

Levantei a tampa, voltei ao passado

Meu mundo guardado dentro de um baú

Encontrei no fundo todo empoeirado

O meu velho laço bom de couro crú

Me vi no arreio do meu alazão

Berrante na mão no meio da boiada

Abracei meu laço velho companheiro

Bateu a saudade, veio o desespero

Sentindo o cheiro da poeira da estrada

Estrada que era vermelha de terra

Que o progresso trouxe o asfaltado e cobriu

Estrada que hoje chama rodovia

Estrada onde um dia meu sonho seguiu

Estrada que antes era boiadeira

Estrada de poeira, de sol, chuva e frio

Estrada ainda resta um pequeno pedaço

A poeira do laço que ainda não saiu

Poeira da estrada só resta saudade

Poeira da cidade é a poluição

Não se vê vaqueiros tocando boiada

Trocaram o cavalo pelo caminhão

E quando me bate saudade do campo

Pego a viola e canto a minha solidão

Não me resta muito aqui na cidade

E quando a tristeza pega de verdade

Eu mato a saudade nas festas de peão

Ik tilde het deksel op, ging terug naar het verleden

Mijn wereld bewaard in een koffer

Ik vond het allemaal stoffig aan de onderkant

Mijn oude goede strik van ongelooide huid

Ik zag mezelf in het harnas van mijn zuring

Hoorn in de hand midden in de kudde

Ik omhelsde mijn oude partnerband

Ik miste het verlangen, kwam de wanhoop

Ik ruik het stof van de weg

Weg die rood was van de aarde

Die vooruitgang bracht het asfalt en bedekt

Weg die tegenwoordig snelweg wordt genoemd

Weg waar mijn droom ooit volgde

Weg die vroeger vee was

Weg met stof, zon, regen en kou

Er is nog een klein stukje weg over

Het stof van de veter die er nog steeds niet uit is

Stof van de weg, alleen nostalgie blijft

Stadsstof is vervuiling

Je ziet geen cowboys vee spelen

Ze ruilden het paard voor de vrachtwagen

En als ik het veld mis

Ik pak de altviool en zing mijn eenzaamheid

Ik heb niet veel hier in de stad

En wanneer het verdriet echt vat krijgt

Ik mis je op pionfeesten